Ανακοίνωση 365 / 16 Απριλίου «2019»
Η λέξη «μνημείο», προέρχεται από την λέξη «μνήμη». Κάθε καταστροφή ενός μνημείου της ανθρώπινης Ιστορίας, ασχέτως της αιτίας καταστροφής του, προκαλεί σε κάθε πολιτισμένο άνθρωπο βαθιά θλίψη, αφού στην ουσία καταστρέφεται κάποιο τμήμα της ανθρώπινης ιστορικής μνήμης. Μνήμης ακόμα και αρνητικής, όπως εκείνης που επί παραδείγματι ανακαλεί ο Πύργος της Ιεράς Εξέτασης στην Καρκασόν και όλα τα, όπου γης, ανάλογα μνημεία σκοτεινών και θηριωδών φάσεων της Ιστορίας.
Η χθεσινή καταστροφή της εκκλησίας της Νοτρ Νταμ στο Παρίσι, προκάλεσε και αυτή θλίψη στους πολιτισμένους ανθρώπους, όχι όμως με το αίσθημα της απώλειας ιστορικής μνήμης, αφού το καταστραφέν μνημείο έχει την τύχη να φιλοξενείται σε έδαφος πολιτισμένου και εύπορου κράτους, το οποίο αυθημερόν εγγυήθηκε την πλήρη αποκατάστασή του, καλώντας μάλιστα τους «έχοντες» υπηκόους του να συμβάλουν κατά δύναμιν οικονομικά στο όλο έργο.
Ανάλογη τύχη δεν είχαν ωστόσο άλλα μνημεία, αρχαιότερα και άρα πολυτιμότερα, που κατεστράφησαν (και μάλιστα ηθελημένα) από αποκτηνωμένους ανθρώπους σε λιγότερο πολιτισμένα και πάμφτωχα κράτη. Μία τέτοια περίπτωση είναι οι αρχαίοι Ναοί στην Παλμύρα της Συρίας, που κατεστράφησαν από την μονοθεϊστική θηριωδία πριν από ολίγα μόλις χρόνια και για τους οποίους δεν εξεφράσθη αναλόγου μεγέθους θλίψη από αυτόν που, υγιώς, εκφράζεται σήμερα για την Νοτρ Νταμ.
Ο πολιτισμένος «δυτικός» νους τελικά δεν είναι και τόσο «πολιτισμένος», όσο θέλει να αυτοπεριγράφεται. Άλλωστε, κατά την δική του παράλογη λογική και τραγική αισθητική, υπάρχει η δυνατότητα κάποια μνημεία όχι μόνον να μην αποκαθίστανται, αλλά ακόμα και να εκτίθενται κανονικότατα «ες έδαφος» και συντετριμμένα, υπό τον αυθαίρετο όρο «αρχαιότητες», που περιέργως βεβαίως αυτομάτως αίρεται, όταν τύχει να υπάρχει θρησκευτικός χαρακτήρας και να είναι επίσης μονοθεϊστικός.
Αυτήν την παράλογη λογική και τραγική αισθητική, την έχουμε βεβαίως στηλιτεύσει και στο παρελθόν, ιδιαίτερα αναφορικά με το νεοελληνικό Κράτος, που εκθέτει επί χρήμασι συντρίμμια και σμπαράλια αρχαίων οικοδομημάτων και καλλιτεχνημάτων, και αυτό ακόμα μόνον όποτε το «αρμόδιο» αυτοαναφορικό αρχαιολογικό του ιερατείο θεωρεί πως αυτά είναι «σημαντικά», υπό την έννοια δηλαδή του αξιοθέατου και βεβαίως προσοδοφόρου.
Με βάση όλα τα παραπάνω, μόνον με τρανταχτό γέλωτα μπορούμε να υποδεχθούμε την (προεκλογικού τύπου θέλουμε να πιστεύουμε) δήλωση της υπουργού Πολιτισμού Μυρσίνης Ζορμπά, πως η κατ’ ουσίαν πτωχευμένη χώρα μας θα στηρίξει τάχα την γαλλική προσπάθεια αποκατάστασης τής καμμένης Νοτρ Νταμ. Την πληροφορούμε ότι οι Γάλλοι, ευτυχώς γι’ αυτούς, μπορούν να αποκαταστήσουν εξ ιδίων το κατεστραμμένο μνημείο τους. Άρα, εάν τυχόν έχει οικονομικούς πόρους για να αποκαταστήσει κατεστραμμένα μνημεία, ας ξεκινήσει με την πρώτη επιτέλους αναστήλωση εν Ελλάδι ενός αρχαίου Ναού. Και εάν δεν της επιτρέπουν κάτι τέτοιο οι ορθόδοξοι επικυρίαρχοι, τότε ας πράξει κάτι ανάλογο σε κάποια εξαθλιωμένη χώρα, όπου κάποτε ήταν κυρίαρχος και μεγαλούργησε ο πραγματικός Ελληνισμός. Θα μπορούσε, λόγου χάριν, να ξεκινούσε το νεοελληνικό έργο αποκαταστάσεων με τον Ναό του Θεού Ηλίου-Διός στην μαρτυρική Παλμύρα της εξίσου μαρτυρικής Συρίας.
Για τον απλό λόγο, κυρία Ζορμπά, ότι η λέξη «μνημείο», προέρχεται από την λέξη «μνήμη».
