Κυριακή πρωί-πρωί στην πλατεία Κάνιγγος. Το πούλμαν μάς περιμένει. Μετά από πολλά χρόνια θα κάνουμε μία καθαρά αρχαιογνωστική εκδρομή αφού πια, μετά την αναγνώρισή μας ως γνωστή θρησκεία, έχει αναβαθμιστεί η αίθουσά μας σε κανονικό λατρευτικό χώρο και δεν χρειάζεται να κάνουμε τις εορτές μας στην ύπαιθρο. Η εκδρομή μας είχε ως κύριο προορισμό τους αρχαιολογικούς χώρους του Ηραίου και της πόλης του Άργους.
Μετά από μία σύντομη στάση για καφέ, φθάσαμε στον χώρο που στην αρχαιότητα έστεκε ο λαμπρός Ναός της Ήρας. Ανηφορίσαμε στα τρία επίπεδα του χώρου! Στο επάνω διάζωμα ήταν τα ελάχιστα υπολείμματα του αρχαϊκού Ναού και στο μεσαίο τα θεμέλια του κλασικού, με τον βωμό εμπρός τους. Περπατώντας το μονοπάτι για να ανέβουμε, το ελαφρύ αεράκι που μας δρόσιζε, οι μυρωδιές από τα βότανα και η θέα του καταπράσινου και γεμάτου από οπωροφόρα δένδρα αργολικού κάμπου, έκανε την διάθεσή μας ανάλαφρη και χαρούμενη. Φθάνοντας μπροστά στον βωμό, η φίλη μας Αλθαία, με πολλή μεγάλη συγκίνηση απήγγειλε τον ορφικό ύμνο της Θεας Ήρας και καταθέσαμε στεφάνι με λουλούδια. Ακολούθησε ξενάγηση από την κ. Ευαγγελία Καφετζιδάκη και μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες συνεχίσαμε με το πούλμαν προς το Άργος και το Αρχαίο Θέατρο.
Είδαμε πρώτα το μικρό αρχαϊκό θέατρο και μετά περάσαμε στο μεγάλο των ελληνιστικών χρόνων. Τεράστιο το θέατρο (περίπου 25.000 θέσεων) και η ακουστική του μοναδική. Τα μέλη του θεατρικού μας τμήματος, η Αιμιλία, η Αλθαία, η Μαρία και ο Κριταγόρας, μας παρουσίασαν ένα μικρό δείγμα τού έργου που ετοιμάζουν για το καλοκαίρι. Μας ξενάγησε ο κ. Βλάσης Ρασσιάς και εμείς καθήμενοι στις κερκίδες τον ακούγαμε από την μέση του κοίλου όπου στεκόταν, σαν να ήταν δίπλα μας! Μοναδική εμπειρία!!!
Ακολούθησε φαγητό σε ένα εστιατόριο με εξαιρετικά πιάτα, και προχωρήσαμε με το πούλμαν προς την Αρβανιτιά του Ναυπλίου. Υπέροχος λιθόστρωτος περίπατος, γύρω και κάτω από το φρούριο του Παλαμίδη δίπλα στην θάλασσα, και την Ακροναυπλία, ανάμεσα σε άπειρες φραγκοσυκιές, λουλουδιασμένες αυτήν την εποχή, που απλώνονταν από τα βράχια της θάλασσας μέχρι επάνω το φρούριο, με έναν ουρανό έτοιμο για μπόρα και ένα αρκετά δυνατό αεράκι να κάνει εμπρός μας το Μπούρτζι να φαίνεται σαν να επιπλέει στην θάλασσα...
Μετά τα απαραίτητα καφεδάκια και παγωτά, και αφήνοντας πίσω μας τα τελευταία σπίτια του Ναυπλίου, βρεθήκαμε στον βράχο που "αναπαύεται" ο Λέων των Βαυαρών. Ο γλυκύτατος κοιμώμενος λέων, λαξευμένος στον βράχο. Μία εκδρομή γεμάτη από την γλύκα της άνοιξης και την ηρεμία της ψυχής μας. Μία υπέροχη εκδρομή, η πρώτη από μία σειρά ανάλογων αρχαιογνωστικών εκδρομών και περιηγήσεων, που προτιθέμεθα να πραγματοποιήσουμε από τις αρχές του φθινοπώρου και μετά.
Στο Ηραίον του Aργους (2010)
του Κριταγόρα Κωνσταντίνου Παπαλεωνίδα
Εδώ στην γη των Ατρειδών
στην ιερά γη των Ελλήνων
Εδώ στο Φως του Κόσμου
στην ίδια την Ελληνική Ζωή
Που σπέρνει αιώνια τον Λόγο
Αναζητώ τον Αγαμέμνονα
Στρίβω τις ιστορίες των χαμένων Ηραίων
Προσδοκώντας να ιδώ μια γνώριμη
Μορφή του !! Ένα Χαίρε !!
Μια καλότυχη Ευχή!!
Μια ηρωϊκή Του Στιγμή !!
Όσους λένε πως για όλους υπάρχει
αρετή κι αθανασία αν το θέλουν
Όμως, όχι !!
Δεν εμφανίζεται !!
Δίπλα στους Ναούς της προμάχου Δικαιοσύνης
Των δοξασμένων και μεγάλως τιμημένων
Ηραίων Ιερών, από Έλληνες και ψυχές Ελλήνων.
Στην παντογενέθλια, Αργεία, σεπτή γη
του γενάρχου Πέλοπος, του Ινάχου, του Φορωνέως
Η πέτρα, το πεύκο, η κάπαρη
Το Ελληνικό ξύλο, μια άγρια αχλαδιά
που υπάρχουν στο Ιερό
Μια μυστική μυρωδιά
Ενός αόρατου, αόριστου, υπάρχουμε !!
Μου λένε !! Ως ευ παρέστης !!
Με σαγηνευτικο μυστήριο τρόπο.
Περιπολούν ομιχλώδη,
ανάμεσα σ' αυτά τ' ακατανόητα
Από πολλούς
Αιώνες τώρα, Ηραία ιδεώδη
Ως η μόνη αδιάψευστη μαρτυρία
Των Οίκων τους.
Προσπαθούν με άδολο πείσμα
Αστείρευτης υπομονής
Να με μυήσουν σ' αυτό
Που το αρχαίο ρητό των Σοφών λέγει
Γραμμένο σιωπηλά
Επάνω στην ζωφόρο του Ναού
-που όμως εγώ δεν διακρίνω-
Δύο ξεθωριασμένα, σταχτόχρωμα
Μαρμάρινα περιστέρια,
Πάνω στην άσπιλη πέτρα του Ναού
Σμιλεμένα με περηφάνεια κι αίγλη
Φτερουγίζουν ακόμα
Μυστικά, ιερά. Το παρελθόν που έφυγε
Το παρόν που ζει
Δείχνοντας το μέλλον που καταφθάνει.
Γι' αυτούς, που μπορούν να τα δουν
Για μένα, ίσως μόνον
Οι τα Ελληνικά σοφά ποιούντες
Κι εγώ την Θεά Ήρα αναζητώ, ακόμη
Στων Ηραίων Ναών
Την αβασίλευτη Αίγλη
Απρόσμενα αέρινα !!
Να με κοινωνήσει !!
