Ανακοίνωση υπ' αριθμ. 119 / 23. 8. 2001
Η σημερινή έμμεση μορφή Δημοκρατίας επιθυμεί να τηρεί σε πλήρες απυρόβλητο τις ετυμηγορίες των δικαστηρίων της και αυτό θα γίνει από μέρους μας πλήρως σεβαστό, όμως, με αφορμή την πρόσφατη (507/ 17. 8. 2001) απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, δια της οποίας απερρίφθησαν οι αιτήσεις αρχαιολογικών και οικολογικών φορέων για αναστολή της κοινής υπουργικής αποφάσεως για έγκριση περιβαλλοντικών όρων κατά την κατασκευή του «Ολυμπιακού» Κέντρου Κωπηλασίας στην τοποθεσία Σχινιά της ευρυτέρας περιοχής του Μαραθώνος, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την θλίψη μας για το ότι, εν τέλει, η σύγχρονη νεοελληνική κοινωνία κατόρθωσε να μετατρέψει σε δικαστικό ζήτημα τον αυτονόητο για τους πραγματικούς Έλληνες σεβασμό προς τα προγονικά πράγματα.
Οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, εκλήθησαν λοιπόν ούτε λίγο ούτε πολύ να αποφανθούν αν θα πρέπει να γίνει σεβαστή η Ιστορία, η Μνήμη και η Εθνική Αυτογνωσία, από ένα Κράτος που εδώ και ενάμιση αιώνα στέκει τουλάχιστον ασεβές προς την πατρώα, προχριστιανική κληρονομιά. Βαρύ προφανώς υπήρξε αυτό το φορτίο στους ώμους τους, να αποφανθούν δηλαδή αν προτεραιότητα έχει η σημερινή «ανάπτυξη» ή απλώς η μνήμη των Μαραθωνομάχων προγόνων και είμαστε σίγουροι ότι θα ζύγισαν πολύ τα πράγματα προτού παραδώσουν την ετυμηγορία τους. Αυτοί που ενίκησαν πάντως, ήσαν το ασεβές ή αδιάφορο Κράτος, ο γνωστός για την απέχθειά του προς την προχριστιανική Ελλάδα υπουργός Αποπολιτισμού κος Βενιζέλος (ο ίδιος που απεκάλεσε σε, προ μηνών, τηλεοπτική του παρουσία.. «ρατσιστική» την αντίληψη ότι στον Μαραθώνα οι Έλληνες σταμάτησαν την βαρβαρότητα της Ανατολής !!) και, φυσικά, όλοι οι εργολάβοι και λοιποί χρηματοβόροι Ρωμιοί που προ πολλού έχουν χουφτώσει καλά τις χρυσές κορδέλες που κρέμονται από το γαϊτανάκι των επικειμένων Ανολυμπιακών του «2004», οι οποίοι θα δώσουν το τελειωτικό περιβαλλοντικό κτύπημα στην αττική γή.
Στην απόφασή του, το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι η ευρυτέρα περιοχή υποδοχής του Κωπηλατοδρομίου ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΠΟΤΕ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΩΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ. Το άγιο πεδίο της Μάχης του Μαραθώνος, τιμωρείται συνεπώς απλώς γιατί το ασεβές ή αδιάφορο Νεοελληνικό Κράτος δεν εφρόντισε έως σήμερα, ενάμιση αιώνα από την ίδρυσή του, να το κηρύξει αρχαιολογικό και ιερό χώρο και να αναδείξει αυτό αλλά και ολόκληρη την ευρυτέρα περιοχή της αρχαίας Τετραπόλεως του Μαραθώνος, σε αρχαιολογικό τόπο και τόπο προσκυνήματος. Τώρα πια ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. Οι εκσκαφείς των εργολάβων της Ανολυμπιάδος, θα δώσουν απλώς την χαριστική βολή στις έννοιες της Μνήμης και του Σεβασμού, προς τέρψιν και των πολλών «καταστηματαρχών» και λοιπών «παραγόντων» της περιοχής, οι οποίοι, προσφάτως απείλησαν ακόμη και με κακοποίηση όλους τους εναντιουμένους στην κατασκευή του Κωπηλατοδρομίου επάνω ακριβώς στον χώρο της Μάχης, επειδή οι τελευταίοι θέλουν να τους.. «κόψουν το ψωμί» (!!).
Και οι Μαραθωνομάχοι παραμένουν λησμονημένοι και στερούμενοι της ελαχίστης έστω τιμής, από τους «απογόνους» τους που πλέον μόνον καταπατητικώς και σφετεριστικώς χρησιμοποιούν το όνομα (και όχι την ιδιότητα) του «Έλληνος». Όπως και οι Θερμοπυλομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι και οι νικητές των Πλαταιών. Επειδή απλώς έτσι επέβαλε η δικτατορεύουσα στα νεοελληνικά πράγματα Ελληνική Εκκλησία, που έχει ιδιοποιηθεί όλη την μεταχριστιανική μας Ιστορία κολλώντας άσχετες θρησκευτικές εορτές επάνω ή δίπλα σε ΟΛΕΣ τις Εθνικές Επετείους, για να μην γίνεται πασιφανής η, δια της επιβαλλομένης αποχής της από εκδηλώσεις τιμής προς ΜΗ χριστιανούς Έλληνες, απόσταση και αντιδιαμετρικότητά της προς τον πραγματικό, δηλαδή Εθνικό, Ελληνισμό.
Δεν πειράζει, ίσως είναι καλύτερα έτσι. Να φαίνονται ποιοί είναι εν τέλει ποιοι, αλλά και πόσοι οι στεκόμενοι στην μία ή άλλη πλευρά του χάσματος. Οι πρόγονοι που έχυσαν το αίμα τους για να μπορούμε εμείς σήμερα να ομιλούμε για «Ελληνικότητα» και για να μπορούν σήμερα να φαίνονται σαφή τα σύνορα ανάμεσα στον πολιτισμό και την βαρβαρότητα, ανάμεσα στην Ελευθερία και την δουλεία και εθελοδουλεία, θα τιμώνται κατά τα πρέποντα με σπονδές και στις ημερομηνίες που πρέπει από όσους από εμάς δεν ντρεπόμαστε να δηλώνουμε ομόφρονες και ομόθρησκοί τους. Είτε δημοσίως, είτε ιδιωτικώς ΘΑ ΤΙΜΩΝΤΑΙ. Σε πείσμα των καιρών και των πάμπολλων συγχρόνων Μήδων και Περσών.
Αυτοί που ντρέπονται να δηλώνουν ομόφρονες και ομόθρησκοι Εκείνων, ας εξαγοράσουν τουλάχιστον το δικαίωμα τού να χρησιμοποιούν αυθαιρέτως το άγιο όνομά τους. Και ανάμεσα στον τρελό χορό της κερδοσκοπίας τους, ας αφιερώσουν τουλάχιστον ένα ελάχιστο τμήμα από τον προϋπολογισμό τους για ύψωση δύο αναγκαίων για τον συγκεκριμένο τόπο αγαλμάτων: του στρατηγού Μιλτιάδου και του ήρωος Κυναιγείρου.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ.
