Ανακοίνωση υπ' αριθ. 131 / 5. 4. 2002
Με αισθήματα οργής και αγανακτήσεως, παρακολουθήσαμε χθές (4. 4. «2002») την παρουσίαση των φορέων καλής τύχης (mascot) της περιβοήτου «Ολυμπιάδος» (sic) του «2004».
Η δική μας θέση, ήταν βεβαίως εξαρχής αρνητική ως προς την ανάληψη αυτών των εμπορευματικών εκδηλώσεων από την χώρα μας. Όλη αυτή η παράσταση ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με την από τους πραγματικούς Έλληνες προγόνους μας τέλεση των Αγώνων προς τιμήν του Θεού Ολυμπίου Διός ή με την ύψιστη σημασία και συμβολισμό που είχε εκείνος ο θεσμός για τον ’νθρωπο και τον Ελληνισμό. Η ταύτιση αυτού του εμπορικού θιάσου με εκείνη την ιεροπραξία, με εκείνη την θρησκευτική τελετή, αποτελεί αξιωματικώς ύβρι μεγίστου βαθμού για τον οποιονδήποτε γνωρίζει στοιχειωδώς την κοσμοθέαση, βιοθεωρία και Θρησκεία των προγόνων μας. Θεωρούσαμε και θεωρούμε δε, ότι ο στοιχειώδης σεβασμός για τα ιδανικά, τα θέσμια και τις αντιλήψεις εκείνων, επιβάλλει να φέρουν οι όποιοι σύγχρονοι «αγώνες» άλλον, οποιονδήποτε άλλον, τίτλο, καθώς επιβάλλει και την αποφυγή οιασδήποτε συνδέσεώς τους με τους αυθεντικούς Ολυμπιακούς Αγώνες εφ' όσον βεβαίως οι υπεύθυνοι της διεξαγωγής διαφόρων τέτοιων «αγώνων» επιθυμούν την διατήρηση αυτής της συγκεκριμένης εμπορευματικής μορφής.
Γνωρίζαμε από το «1997» κιόλας, ότι η απερίσκεπτη έως ύποπτη ανάληψη αυτής της ψευδεπιγράφου και βεβήλου διοργανώσεως από την σύγχρονο Ελλάδα, θα ετραυμάτιζε ακόμη περισσότερο την πραγματική Ιδέα του Ολυμπισμού, καθώς και ότι, δυστυχώς, θα δημιουργούσε συνειρμικώς σε οποιονδήποτε νηφάλιο παρατηρητή, την εντύπωση της πλήρους αποκοπής της οποιαδήποτε επαφής και σχέσεως μεταξύ του τότε, Εθνικού, Ελληνισμού και του νύν χριστοανορθοδόξου Νεοελληνισμού σε όλα σχεδόν τα επίπεδα: πολιτισμικό, αισθητικό, φαντασιακό, ηθικό, πνευματικό, βιοφιλοσοφικό και θρησκευτικό. Ευχόμασταν απλώς να περάσει από επάνω μας η περιβόητος εν Αθήναις «Ολυμπιάδα» (sic) με τη λιγότερη δυνατή γελοιοποίηση των Νεοελλήνων Ρωμιών στα όμματα των ανά την υφήλιο καλλιεργημένων ανθρώπων.
Η παρουσίαση ωστόσο αυτών των «mascot», ήλθε να επιβεβαιώσει απολύτως, αν και όχι για πρώτη φορά βεβαίως και προφανώς ούτε για τελευταία, τους φόβους μας. Σε μία χώρα λοιπόν που οι αρχαίοι κάτοικοί της έμειναν με ευλάβεια προσηλωμένοι στην απεικόνιση της Αρμονίας, του Κάλλους και της Χάρης, σε μία χώρα με τεράστια Παράδοση, που όμοιά της δεν υπάρχει σε κανέναν άλλον Πολιτισμό, μέσα από την οποία θα μπορούσαν να αντληθούν χιλιάδες θέματα, πρόσωπα (λ.χ. ήρωες, όπως ο Ηρακλής που αποτελεί κεντρικό πρόσωπο στην αφήγηση περί της ιδρύσεως των Αγώνων), ή ζώα (όπως λ.χ. η κουκουβάγια, σύμβολο της Θεάς Αθηνάς, ο λύκος, σύμβολο του Θεού Απόλλωνος, ο αετός, σύμβολο του Θεού Διός, κ.ά.), είδαμε αντιθέτως την εκλογή από τους «υπευθύνους» του θιάσου «Athens 2004» της απεικονίσεως δύο α-μόρφων, α-σχήμων, μη-αρμονικών τερατακίων, στα οποία εδόθησαν μάλιστα βλασφήμως τα ονόματα δύο Εθνικών μας Θεών (ονόματα που αποτελούσαν για τους προγόνους μας και αποτελούν και σήμερα, για εμάς τουλάχιστον, σεβάσματα και ήχους αγίους, όπως ακριβώς για τους χριστιανούς οι λέξεις «Χριστός» και «Παναγία»).
Υπεστήριξαν μάλιστα με στόμφο όλοι αυτοί οι κύριοι και κυρίες, ότι πηγή εμπνεύσεως για αυτή την υπεργελοιότητα υπήρξαν τα κουκλάκια των αρχαϊκών χρόνων που ο τότε ανώνυμος αγγειοπλάστης εσχημάτισε άτσαλα για να τα δώσει στα παιδιά του να παίζουν και τα ανεκάλυψε μετά από χιλιετίες η, ούτως ή άλλως, πανσυλλεκτική αρχαιολογική σκαπάνη όπως θα ανεκάλυπτε και ένα πήλινο δοχείο νυκτός.
Και αναρωτιέται κανείς: Με τέτοια τεράστια Παράδοση που έχει ο προχριστιανικός Ελληνισμός και σε μια εκδήλωση που θέλει να έχει παγκόσμιο προβολή, είναι δυνατόν η τελική επιλογή αυτών των κυρίων και κυριών να κατέληξε σε αυτά τα δύο «πράγματα»; Σε δύο (α)μορφές που θυμίζουν την σύγχρονο παρακμιακή αμερικανική τέχνη κινουμένων σχεδίων; Γιατί, όντως, θυμίζουν κάποιους «χαρακτήρες» από σειρά κινουμένων σχεδίων τύπου «The Simpsons» και μάλιστα σε πρωϊνή τηλεοπτική «ενημερωτική» εκπομπή («Αντέννα», Παρασκευή 5-4-«2002») ένα μέλος της επιτροπής που επέλεξε τα συγκεκριμένα τερατουργήματα υπεραμύνθηκε της επιλογής, υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε να επιλεγεί ένα σύμβολο «παγκόσμιας επικοινωνίας» (sic) και προσέθεσε και το «ακλόνητο επιχείρημα» ότι τα παιδιά του κατενθουσιάσθησαν (!!!)
Ως κατεξοχήν ειδικοί λοιπόν, εμείς οι Έλληνες Εθνικοί πληροφορούμε τους κυρίους και τις κυρίες αυτής της επιτροπής του απίθανου κερδοσκοπικού θιάσου, ότι έχουν εν τέλει απόλυτο δίκαιο σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο. Όντως, η κακόγουστη επιλογή τους αντιπροσωπεύει τον σημερινό κόσμο, δηλαδή τον κόσμο ΤΟΥΣ. Τον κόσμο της Παγκοσμίου Ντίσνεϋλαντ και της Παγκοσμίου Ιερουσαλήμ. ’-μορφο, ά-σχημο, ακαλλιέργητο, δίχως ίχνος αρμονίας, πολλά απέχοντα από την Ολυμπιακή Ιδέα, από την εθνική μας εικονιστική και Θρησκεία, αλλά, κυρίως, από την Ελληνική άποψη περί Κάλλους.
Αν αυτοί οι κύριοι και κυρίες διέθεταν μέσα τους έστω μια στάλα Ελληνισμού, θα επέλεγαν ένα αναγνωρίσιμο, ελληνικό σύμβολο που να παραπέμπει απευθείας στην Ελληνική Παράδοση και επ ουδενί βεβαίως θα χρησιμοποιούσαν σε «mascot» τα άγια ονόματα των Εθνικών μας Θεών.
Όπως προείπαμε, από την πλευρά μας εμείς οι πραγματικοί Έλληνες έχουμε προ πολλού καταγγείλει εκ θεμελίων αυτό τον βλάσφημο κερδοσκοπικό διεθνή θίασο που διαχειρίζεται την «Ολυμπιακή» «μπίζνα» και θα μποϋκοτάρουμε με κάθε τρόπο το ανοσιούργημα του 2004. Ας μην τρομάζουν πάντως για την ώρα οι σκυλευτές, διότι εμείς, οι πραγματικοί Έλληνες, απέχοντας πολύ από την υστερία και τον φανατισμό των μονοθεϊστών όταν θίγονται τα δικά τους «ιερά και όσια», θα τινάξουμε απλώς το ένδυμα απέναντί τους και θα τους αφήσουμε στο ανάθεμα της ίδιας της Ύβρεώς τους: «η σχέση με αθλίους μας στερεί την αρετή» έλεγαν οι πρόγονοί μας. Οι δικοί μας Θεοί, επειδή ακριβώς είναι υπαρκτοί και αιώνιοι, δεν χρειάζονται την λατρεία των θνητών, όπως πολύ σαφώς έγραψε ο Σαλλούστιος («Περί Θεών και Κόσμου»), αλλά συνεπώς ουδόλως και πλήττονται από τις όποιες ασχημονίες των ασεβών (διαφορετικά δεν θα ήσαν αυτό που είναι, δηλαδή Θεοί). Ωστόσο, όπως οι ευσεβείς είναι οι μόνοι που οφελούνται εν τέλει από την επαφή με τους Θεούς, έτσι και οι ασεβείς τιμωρούνται ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, δηλαδή ανόητοι θεομάχοι και σκλάβοι της ψυχικής τους αθλιότητος.
Γίνεται ευγενική έκκληση στους υπευθύνους των Νεοελληνικών ηλεκτρονικών και εντύπων Μ.Μ.Ε. να δημοσιεύσουν την παρούσα, παραβαίνοντας έστω και για μία φορά την αντίθετη (αυτοβούλως ή όχι) «πολιτική» τους. Η οικονομική εξάρτηση δεν αποτελεί αιώνιο και πολυεπίπεδο άλλοθι και, επίσης, η σιωπή είναι πλέον συνενοχή.
