Ανακοίνωση υπ' αριθ. 132 / 10. 5. 2002
Προβληματίζεται κανείς άραγε ειλικρινά για αυτά που κατέδειξε το λεγόμενο «Ευρωβαρόμετρο» για τη Νέο-ελληνική κοινωνία, ή για μία ακόμη φορά παίζουν όλοι το γνωστό θέατρο σκιών της ψευτο-«ανησυχίας» όταν ποτέ δεν έκαναν και δεν κάνουν το ελάχιστο έστω βήμα προς την ακύρωση των πραγμάτων που τάχα τους «ανησυχούν»;
Δικαιούμαστε μάλλον να υποψιαζόμαστε το δεύτερο, βλέποντας ξανά και ξανά τους κατεξοχήν ενόχους για την πολιτισμική εξαθλίωση των Ρωμιών να χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους μπροστά στο τέρας που αυτοί έχουν δημιουργήσει, με μεθόδους μάλιστα που, τόσο αυτοί όσο και εμείς, γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια.
Ποιος φταίει λοιπόν για το ότι η Ελλάδα, η χώρα που εγέννησε τον Πολιτισμό, τον Ανθρωπισμό, τον Ορθό Λόγο, τη Φιλοσοφία και τον Πολιτικό ’νθρωπο, κατακλύζεται σήμερα από πνευματική εξαθλίωση, αμορφωσιά, θεοκρατία, κλειστότητα και ηδονοθηρική ιδιώτευση και έκλυση;
Ποιος φταίει για το ότι οι σημερινοί κάτοικοι αυτού του Αγίου Τόπου, οι Ρωμιοί, δεν έχουν την παραμικρή πολιτισμική σχέση με τους πραγματικούς Έλληνες προγόνους μας;
Ποιος φταίει για τον απηνή διωγμό του Ωραίου, του Εμμέτρου, της Φιλοσοφίας, της Γνώσεως, της Λογικής και εν γένει του οτιδήποτε παραπέμπει, έστω και εμμέσως, στην προχριστιανική Ελλάδα, από τους αμέτρητους μισθοφόρους της ακαλαισθησίας, της αμετρίας, του βυζαντινισμού, της θεοφοβίας, του παραλογισμού και της ασυναρτησίας, σε αυτή την επιεικώς γελοία κοινωνία που εν τέλει δεν κάνει τίποτε άλλο από το να χορεύει τσιφτετέλι και να σταυροκοπιέται;
Ποιος φταίει για την κοροϊδία που κατ' ευφημισμόν αποκαλείται «Παιδεία» και «Πολιτισμός», όταν τα ελάχιστα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού για αυτούς τους δύο σημαντικούς για τις σύγχρονες κοινωνίες τομείς, ξοδεύονται σε παντοειδείς εργολαβίες και γελοίες φιέστες, την ώρα που η αμορφωσιά κυριολεκτικά δίνει και παίρνει, ιδίως ανάμεσα στους νέους ανθρώπους, ενώ τα Μουσεία και οι αρχαιολογικοί μας χώροι θεωρούνται πλέον «αδιάφορες ζώνες», αν όχι ενοχλητικές νησίδες μνήμης ενός κόσμου του οποίου πρέπει να εξαφανισθεί και η έσχατη ακόμη ανάμνηση;
Ποιος φταίει για όλα αυτά, και μύρια όσα παρόμοια (όπως λ.χ. για την εμφύτευση στο μυαλό του αμόρφωτου μέσου Ρωμιού της εντυπώσεως ότι οι πραγματικοί Έλληνες υπήρξαν «ειδωλολάτρες», τεμπέληδες «δουλοκτήτες» και «κίναιδοι») σε αυτή την προδημοκρατική κατ ουσίαν βυζαντινή κοινωνία των Ρωμιών, που μοιάζει να νοιώθει κάποιον χοντρό «κόμπο» στο λαιμό κάθε φορά που χρειάζεται να αναφερθεί στον πραγματικό, Εθνικό, Ελληνισμό, και για αυτό πάντοτε, σχεδόν με πανικό, σπεύδει να τον παντρέψει αλχημικά με την ελληνοκτόνο «Ορθοδοξία»;
Ας απαντήσουν εδώ και τώρα σε αυτά τα σκληρά ερωτήματα οι τυχάρπαστοι ψευδοκήνσορες, που, αν και συνένοχοι στο έγκλημα της πολιτισμικής αποκτηνώσεως, παριστάνουν τους τεθλιμμένους θεατές ενός τάχα σκηνοθετημένου «από άλλους» λυπητερού έργου:
Οι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ (αυτοί που ψήφισαν και ψηφίζουν τους νόμους που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην αγροικία, την αμορφωσιά, την ιδιώτευση και την πολιτισμική εξαθλίωση)
ΟΙ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΙ «ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ» (αυτοί που κάμπτουν δουλικά τη μέση στον λεγόμενο «μέσο» άνθρωπο, στις θελήσεις της αγοράς, στο σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία των παπάδων, και στους αγράμματους νεο-δημοσιογράφους) και
ΟΙ ΠΑΝΤΟΕΙΔΕΙΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ (αυτοί που ανέχονται στις τάξεις τους τούς απατεώνες και τυχοδιώκτες μισθοφόρους, ανιστόρητους και αστοιχείωτους που υποβιβάζουν το λειτούργημα της πληροφορήσεως σε κτηνώδη και ασύδοτη παραεξουσία)
Η προδημοκρατική κοινωνία των Ρωμιών νοσεί, σαπίζει εκ των ένδον και αποσυντίθεται τάχιστα, αναδύοντας μία δυσωδία μίγμα καπνού νυκτερινών κέντρων, καυσαερίου και λιβανιού, καρφωμένη με βοδινό βλέμμα μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες, ξαπλωμένη χαύνα στην καφετέρια ή σκυμμένη πάνω από το τάβλι, πιωμένη στα μπαρ ή γονατιστή μπροστά στους «πνευματικούς» της, εκπορνευόμενη σε κάθε επίπεδο του καθημερινού βίου για την εξασφάλιση μίας ψευδαισθήσεως υλικής «ευδαιμονίας».
«Θύτες» και «θύματα» (όπου κάπου μάλιστα τα μεταξύ τους σύνορα γίνονται όλο και πιο ασαφή) ας σαπίσουν μαζί της.
Εμείς πάντως, θα φροντίσουμε να μη παρασυρθεί σε αυτό και ο πραγματικός Ελληνισμός. Τόσο ο γεωγραφικός και μνημειακός, όσο και ο έμβιος.
Αδιάλλακτη πάλη, τώρα και πάντα.
Για την παλινόρθωση του πραγματικού Ελληνισμού, την αυτοθέσμιση και την πολυαρχία.
Για την δια βίου ανθρωπιστική Παιδεία.
Για το ζήν Κατά Φύση και Κατ' Αρετήν.
Για τον ελευθεροπρεπή και αυτενεργό πολίτη.
