Ανακοίνωση υπ' αριθ. 143 / 2. 6. 2003
Με φρίκη πληροφορηθήκαμε τη νέα καταστροφή πλήθους αρχαιολογικών ευρημάτων, αυτή τη φορά στην Ηλεία, όπου οι Ρωμιοί εργολάβοι αφάνισαν δίχως τους ελάχιστους έστω ενδοιασμούς, κατά τις εργασίες θεμελιώσεως του Κλειστού Γυμναστηρίου Λεχαινών - Ανδραβίδος, προγονικό οικισμό και νεκροταφείο της 2ας χιλιετίας πριν την απαρχή της χρονολογήσεως των χριστιανών.
Το ποτήρι έχει πια ξεχειλίσει καθώς κάθε λίγο σημειώνονται ανάλογα κρούσματα ανά τη Νεοελληνική κρατική επικράτεια, σε έναν απερίγραπτο χορό συστηματικού αφανισμού μνήμης που δείχνει να μην έχει τελειωμό. Η άσκηση ποινικής διώξεως κατά των υπευθύνων, όπως αιτήθηκε η Προϊσταμένη της εκεί (Ζ) Εφορείας Αρχαιοτήτων, είναι ίσως κάτι, αλλά δεν είναι αρκετό, ούτε αποτελεσματικό, αφού δρά (και εάν βεβαίως γίνει) εκ των υστέρων για πράγματα που δεν είναι επανορθωτέα.
Σε αυτό τον τόπο υπάρχει πρωτίστως κενό Παιδείας, ιστορικής μνήμης και εθνικής συνειδήσεως, κενό που δεν πληρούται βεβαίως ούτε με ευχολόγια, ούτε με ποινές. Εκεί, ενάντια σε αυτό ακριβώς το κενό, πρέπει να στοχεύσουν όσοι όντως ενδιαφέρονται για την εθνική μας Ιστορία. Όπως και θα πρέπει να διερευνάται εφεξής από τους αρμοδίους Εισαγγελείς (ιδίως μετά το πρόσφατο εν Θεσσαλονίκη αισχρό συνέδριο μεσαιωνιστών για απροκάλυπτη επίθεση κατά της ζώσης πλευράς της Εθνικής μας Παραδόσεως) εάν εκτός από την προαναφερθείσα αγροικία είναι τυχόν και η ανοικτή απέχθεια προς κάθε τι το προχριστιανικό, λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων κάποιων Ρωμιών, ένα από τα αίτια των αλλεπάλληλων αυτών βαρβαρικών επιθέσεων κατά των αρχαιοτήτων και της Ιστορίας μας.
Η εντυπωσιακή πυκνότητα όλων αυτών των επιθέσεων, κάνει παράλογο πλέον το να αποδίδονται μόνον στο τυχαίο και το συμπτωματικό.
