Ανακοίνωση υπ' αριθμ. 173 / 23. 9. 2005
Λίγους μόλις μήνες μετά από τα απερίγραπτα εκκλησιαστικά σκάνδαλα που συγκλόνισαν τους Έλληνες πολίτες, λίγες μόλις εβδομάδες από το απότομο «ξεπάγωμα» του αλαζόνα προκαθήμενου της (μονο)κρατούσης Εκκλησίας (προσφάτως και... ιστορικού συγγραφέως που με καθημερινές δημοσιεύσεις σε ημερήσια εφημερίδα προσβάλλει όχι μόνο την ιστορική αλήθεια και την Θρησκεία των προγόνων μας, αλλά, κυρίως, την λογικότητά μας) ο γνωστός μηχανισμός που ακυρώνει κάθε πολιτική, πολιτισμική, οικονομική και κοινωνική προοπτική των Νεοελλήνων, προέβη σε μία ακόμα μεγαλοπρεπή πιρουέτα αφήνοντας άφωνο κάθε λογικό πολίτη.
Αντί να δούμε μία άμεση πολιτική επίλυση του σημαντικότατου προβλήματος παρασιτισμού της βαθύπλουτης Εκκλησίας εις βάρος του σχεδόν πτωχού Ελληνικού Κράτους (εκτός αν ψεύδονται οι κυβερνώντες που, προβάλλοντας μία τέτοια εικόνα του, «στραγγίζουν» αγρίως τους φορολογούμενους και εκποιούν άρδην όλο σχεδόν το εκποιήσιμο τμήμα της δημοσίας ιδιοκτησίας), είδαμε την απόπειρα να αναβαθμισθούν οι εκκλησιαστικές σχολές σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ελεγχόμενα ωστόσο πλήρως από την (μονο)κρατούσα Εκκλησία, έναν παλαιό πόθο του εχθρού απάντων των «φωταδιστών» κ. Παρασκευαϊδη, κάτι σαν ένα προσωπικό στοίχημα, που και παλαιότερα είχε προσπαθήσει να ικανοποιήσει, πλην όμως ανεπιτυχώς.
Αυτό για εμάς, πέραν της αμυδρής λύπης που μας προκάλεσε η πρώτη σκέψη ότι κανονικά θα έπρεπε να είχε κατεβάσει τον λαό στους δρόμους, δεν απετέλεσε ωστόσο έκπληξη, αφού η δρομολόγησή του μάς ήταν προ πολλού γνωστή, δεδομένης μάλιστα της ανοικτής υποδουλώσεως της νυν κυβερνήσεως στους θεοκράτες που την στήριξαν ώστε να εκλεγεί. Σε Θεοκρατία ζούμε, θεοκρατική οργάνωση των πραγμάτων οφείλει να αναμένει κάθε σοβαρός άνθρωπος που σέβεται την λογικότητά του.
Αυτό που μας εξέπληξε ήταν η υποκριτική αντίδραση στα σχέδια του Παρασκευαϊδη, όχι από ριζοσπάστες και αντικληρικαλιστές πολιτικούς άνδρες, πανεπιστημιακούς και δημοσιογράφους (πράγμα απίθανο, αφού τέτοιους δεν έχει να επιδείξει ετούτη η χώρα), αλλά, αντίθετα, από πρόσωπα άμεσα διαπλεκόμενα με την νεο-βυζαντινή Θεοκρατία, που, σπάζοντας κάθε προηγούμενο όριο ανεντιμότητος, ήλθαν να εκφράσουν δημοσίως τις υποτιθέμενες «ενστάσεις» τους και την επίσης υποτιθέμενη «ανησυχία» τους μήπως και ο τόπος κυλήσει εκεί που ήδη βρίσκεται ο δύσμοιρος από ιδρύσεως του Νεοελληνικού Κράτους, δηλαδή στην... Θεοκρατία.
Αν καταγγέλλουμε μία φορά τον Παρασκευαϊδη και τους κυβερνητικούς συνεργάτες του για το ανοσιούργημα της «ανωτατοποιήσεως» των παπαδοσχολείων, καταγγέλλουμε διακόσιες τους όχι και λίγους υποκριτές και υβριστές του κοινού νοός που αυτές τις ημέρες ανέβηκαν στην σκηνή να παραστήσουν τους προοδευτικούς, ελευθερόφρονες και δημοκράτες.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Αγιοδημητριακού (κατ' ευφημισμόν «Αριστοτελείου») Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Οικονόμου, που απεκάλεσε με τόση ευκολία «αντιδημοκρατικό, αντιεπιστημονικό και αντι-ακαδημαϊκό» τον νομοσχέδιο των κ.κ. Παρασκευαϊδη - Γιαννάκου, εάν θεωρεί «δημοκρατική, επιστημονική και ακαδημαϊκή» την οργανωμένη ακαμψία της σκέψεως και την μισαλλοδοξία, ή την διοργάνωση από τους θεοκράτες «συνεδρίων» για καταστολή της θρησκευτικής εκφράσεως των κατά τα πάτρια Ελλήνων μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου στο οποίο εργάζεται.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον συνάδελφο του κ. Παρασκευαϊδη μητροπολίτη Ζακύνθου, που απεκάλεσε με τόση ευκολία «Μεσαίωνα» το νομοσχέδιο, εάν θεωρεί «Εποχή των Φώτων» την αγρίως κατηχητική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση των ανυπεράσπιστων παιδιών μας ή τις νυν υπάρχουσες λεγόμενες «Θεολογικές» ανώτατες σχολές.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον γνωστό και μη εξαιρετέο Γιώργο Μεταλληνό, κοσμήτορα συν τοις άλλοις της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, αρχιπροπαγανδιστή του πιο αδιάλλακτου Βυζαντινισμού και συνδιοργανωτή του Συνεδρίου του μίσους που αναφέραμε παραπάνω, που απεφάνθη με τόση ευκολία ότι το νομοσχέδιο είναι «ενάντιο στην ελεύθερη θεολογική διανόηση, που μετατρέπει τον πανεπιστημιακό χώρο από κέντρο έρευνας και επιστήμης σε πεδίο ελεγχόμενης και κατευθυνόμενης ιδεολογίας», εάν θεωρεί ότι εκείνο που αυτός ασκεί ως βιοπορισμό είναι «επιστήμη» και δη... «ελεύθερη» και «μη κατευθυνόμενη».
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Γ. Γραμματικάκη, που απεκάλεσε με τόση ευκολία «ύβρι εναντίον των διανοητών της Θεολογίας» το εν λόγω νομοσχέδιο, εάν θεωρεί ότι αυτό που στην χώρα μας εμφανίζεται ως «Θεολογία» επανδρώνεται από... διανοητές (περίεργο πράγμα αλήθεια, τόσοι και τόσοι διανοητές περί των θείων πραγμάτων να έχουν παραμείνει όλοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι !!!). Όταν επίσης διατείνεται ότι «ο Μεσαίωνας επανακάμπτει με άλλο πρόσωπο, αλλά το ίδιο - φοβάται - περιεχόμενο», θα θέλαμε να τον ρωτήσουμε εάν θεωρεί «Εποχή των Φώτων» το να σκύβουν οι πάντες δουλικά το κεφάλι, επιστήμονες, πολιτικοί, στρατιωτικοί, μπροστά στον κάθε γενειοφόρο μαυροντυμένο θεοκράτη.
Θα θέλαμε επίσης να ρωτήσουμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Θ. Ρουσόπουλο, που παραλλήλισε με τόση ευκολία τα «ανωτατοποιημένα» παπαδοσχολεία με τις στρατιωτικές Σχολές της χώρας που παράγουν άξια στελέχη για τις Ένοπλες Δυνάμεις, εάν θεωρεί ή όχι ότι ανάλογη «άξια στελέχωση» πρέπει να απολαμβάνουν όλοι οι, τύποις εγγεγραμμένοι «Χ.Ο.», Έλληνες πολίτες για τις ουσία Θρησκείες τους, αφού ως γνωστόν δεν ανήκουν όλοι στο «ποίμνιο» της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Θέλουμε τέλος να ρωτήσουμε τους πολιτικούς (όχι βεβαίως του τύπου Πολύδωρα, αλλά εκείνους που εξέφρασαν χλιαρά μία αντίθεση στο νομοσχέδιο), καθώς και τους δημοσιογράφους που έδειξαν να καταγγέλλουν τις μεθοδεύσεις Παρασκευαϊδη - Γιαννάκου, εάν είναι ικανοποιημένοι με την συνείδησή τους για την έως τώρα πρακτική τους να χαϊδεύουν την Θεοκρατία, να παρουσιάζουν ανελλιπώς τα παραληρήματα των ενσαρκώσεών της και ποτέ να μην ασκούν κριτική στην ουσία και νοοτροπία αυτής της πολύ συγκεκριμένης Θρησκείας που έχει επιβαρύνει την ανθρωπότητα όχι μόνο με τον εύκολο σήμερα ως αντίπαλο «Μεσαίωνα», αλλά και με πολλά άλλα φρικτότερα πράγματα.
Ας μην ζούμε με ψέμματα. Η χώρα μας βρίσκεται ηθικά και πολιτισμικά στο σημείο θραύσεως και υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες αιτίες γι αυτήν την κατάντια. Μία από τις κύριες αιτίες είναι και η καρκινική πλέον δράση της Θεοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής.
Όποιος κάνει ότι δεν το γνωρίζει αυτό, μπορεί να αρχίσει εφεξής να συναναστρέφεται στρουθοκαμήλους. Όλοι οι λοιποί είναι επιτέλους ώρα να βροντοφωνάξουμε στους θεοκράτες και στους πολιτικούς υπηρέτες τους το «έως εδώ και μη παρέκει !».
Τρία πράγματα προέχουν στους πολύ δύσκολους καιρούς που το μέλλον μας φέρνει ως πολίτες αυτού του Κράτους που λέγεται «Ελληνικό»: Άμεσος και απόλυτος διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας, απόλυτη θρησκευτική ουδετερότητα της Πολιτείας και εξασφάλιση του κοινωφελούς χαρακτήρα (δήμευση) τής με σκανδαλώδη τρόπο αποκτηθείσης εις βάρος του λαού αμύθητης περιουσίας της Εκκλησίας, των ξένων Πατριαρχείων και των μοναστηριών.
