Ανακοίνωση 270 / 14.6.«13»
Για τους περισσότερους κατοίκους του νεορωμαίικου κράτους που ονομάζεται «Ελλάς», οι αρχαιολογικοί χώροι δεν είναι τίποτα περισσότερο από «χωράφια γεμάτα πέτρες και σπασμένα κεραμίδια». Για την επίσημη Πολιτεία οι αρχαιολογικοί χώροι που είναι επισκέψιμοι, αποτελούν μια πλούσια πηγή άντλησης εσόδων, γιατί όπως ανερυθρίαστα λένε, δυστυχώς και κρατικοί λειτουργοί, «αφού θέλουν να τα δουν ας πληρώσουν οι κουτόφραγκοι».
Για τους αρχαιολόγους των κατά τόπους Εφορειών Αρχαιοτήτων υπάρχει μία άκρως «υπηρεσιακή» και γραφειοκρατική διαχείριση - διεκπεραίωση του αρχαιολογικού έργου, που δυστυχώς συνοψίζεται στη φράση «Μα υπάρχουν τόσοι πολλοί Αρχαιολογικοί χώροι σε όλη την Ελλάδα, με ποιόν να ασχοληθείς, άλλωστε έχουμε μεγάλη έλλειψη προσωπικού». Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις όταν πρέπει να εξυπηρετηθεί, όχι φυσικά το δημόσιο συμφέρον, αλλά ιδιωτικά ή εκκλησιαστικά συμφέροντα, το ανεκδιήγητο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) αναλαμβάνει τον ρόλο του υπερασπιστή των συμφερόντων αυτών, παρακάμπτοντας γραφειοκρατικά ή άλλης φύσεως εμπόδια.
Τέλος, για την ορθόδοξη εκκλησία οι Αρχαιολογικοί χώροι αποτελούν το πεδίο συνέχισης της «ευγενούς» παραδόσεως που συνοψίζεται στην φράση «ες έδαφος φέρειν», καθώς η προσφιλής τακτική που ακολουθείται περιλαμβάνει, τις περισσότερες φορές, καταπάτηση του χώρου και ανέγερση εκκλησιών με τα απομεινάρια του οικοδομικού υλικού των αρχαίων κτισμάτων προκειμένου να εμπεδωθεί το γνωστό δόγμα του «Ελληνοχριστιανισμού» και της δήθεν «ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού μέσω του Χριστιανισμού».
Μέσα στο θλιβερό πλαίσιο που περιγράψαμε παραπάνω, η προστασία και η ανάδειξη των Αρχαιολογικών χώρων της πατρίδας μας, φαίνεται να είναι τελικά στις ημέρες μας μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν οι αρχαιολογικοί χώροι της Ροδόπης και ιδιαίτερα εκείνοι της Αρχαίας Στρύμης, της Μαξιμιανούπολης και της Αναστασιούπολης, οι οποίοι βρίσκονται στο έλεος καταπατητών που χτίζουν αυθαίρετα όπου και όποτε θέλουν, αγροτών που καταπατούν δημόσιες εκτάσεις βάζοντας τρακτέρ και καλλιεργώντας μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους, καθώς βεβαίως και της εκκλησίας η οποία με την γνωστή ανοχή, διαπλοκή και κάλυψη της Πολιτείας, προχωρά στην ανέγερση εκκλησιών μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους.
Μάλιστα δε, ακόμη και μετά την ανάδειξη και προβολή του θέματος από ιστοσελίδες, ιστολόγια, δημοσιογράφους και ενεργούς πολίτες της περιοχής, οι (αν)αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες καθώς και η επίσημη Πολιτεία κωφεύουν επιδεικτικά. Χαρακτηριστική της αδιαφορίας και αφασίας της επίσημης Πολιτείας είναι και η μέχρι σήμερα «αντιμετώπιση» των καταστροφών που συντελούνται εδώ και δεκαετίες στους αρχαιολογικούς χώρους της Ροδόπης, η οποία περιορίζεται στην τοποθέτηση πινακίδων που απλώς αναφέρουν ότι πρόκειται για αρχαιολογικούς χώρους!
Εμείς, ως ο κύριος φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας και Παραδόσεως, έχουμε κατ' επανάληψη δηλώσει σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, ότι η φύλαξη, η προστασία, ο σεβασμός και η ανάδειξη των μνημείων του προχριστιανικού μας Πολιτισμού, αποτελεί ζήτημα μείζονος σημασίας.
Με αφορμή την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στους Αρχαιολογικούς χώρους της Ροδόπης, εμείς οι Έλληνες Εθνικοί καλούμε για μία ακόμη φορά την επίσημη Πολιτεία, καταγγέλλοντας παράλληλα την έως τώρα σκανδαλώδη απροθυμία της:
Να φυλάξει αποτελεσματικά, να προστατέψει και να αναδείξει τους αρχαιολογικούς χώρους, τα αρχαιολογικά μουσεία και τα μνημεία του προχριστιανικού (εθνικού) Ελληνικού Πολιτισμού.
Να αυστηροποιήσει τις ποινές που προβλέπονται σε περιπτώσεις καταπάτησης, βεβήλωσης, φθοράς ή καταστροφής έργων τέχνης, μνημείων ή ιερών των προγόνων μας, χωρίς να εξαιρεί από τις ποινές αυτές την ορθόδοξη εκκλησία.
Να συμβάλλει αποτελεσματικά, μέσω όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, στην εμπέδωση σεβασμού και συνείδησης ιερότητας απέναντι στα μνημεία του προχριστιανικού (εθνικού) Ελληνικού Πολιτισμού.
