Ανακοίνωση 271 / 17.6.«13»
Ο Ηρώδης Αττικός (103 - 179), κοινωνικός ευεργέτης και «Αρχιερεύς των Πανελληνίων», αποτελεί το κατεξοχήν φιλανθρωπικό σύμβολο του Ελληνορωμαϊκού Κόσμου την εποχή της ακμής του, τον 2ο αιώνα ή την «Εποχή των Αντωνίνων», γι' αυτό και ο Καρλχάϊντς Ντέσνερ στην «Εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού» αυτόν επιλέγει προκειμένου ν' αντιπαραβάλει την «ειδωλολατρική» αρετή της Γενναιοδωρίας στην χριστιανική ανταρετή της «Ελεημοσύνης»: ο λόγιος («βασιλέα λόγου» τον προσφωνούσαν οι σύγχρονοί του) Ηρώδης Αττικός, δηλώνει ότι σκοπός του βίου του πλούσιου είναι να μοιράζεται την υλική και πνευματική ευημερία του με τους άλλους συνανθρώπους του, ενώ ο χριστιανός, με την ιουδαϊκής προελεύσεως «ελεημοσύνη», ουσιαστικά κάνει δώρο στον εαυτό του, αγοράζοντας κουπόνια εισόδου στον υποτιθέμενο «παράδεισο».
Ως φιλανθρωπικό, και όχι μόνο, σύμβολο του Ελληνικού Εθνισμού λοιπόν, δεν μας ήταν διόλου αναπάντεχη η απόπειρα σπίλωσης και αυτού του προσώπου από την χριστιανοσύνη του 21ου αιώνα, στην προκείμενη περίπτωση από την κ. Νινέττα Κοντράρου - Ρασσιά στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» της 1ης Ιουνίου, με τον χυδαιότατο τίτλο «Ο Ηρώδης αγαπούσε τα αγοράκια». Παραπέμποντας σε «έρευνα» της καθηγήτριας (Κλασικής Αρχαιολογίας) του Πανεπιστημίου Αθηνών κας Όλγας Παλαγγιά, η συντάκτρια υιοθετεί (και περαιτέρω «διανθίζει») την προσφιλέστατη στους μονοθεϊστές «denigratio memoriae» (σπίλωση μνήμης) του φιλανθρώπου Ηρώδη Αττικού σαν δήθεν σεξουαλικού εραστή των τριών υιοθετημένων παιδιών του («τροφίμων» κατά την ορολογία της εποχής): «η σύγχρονη έρευνα υποθέτει ότι οι σχέσεις του Ηρώδη προς τα παιδιά αυτά δεν ήταν αμιγώς πατρικές, αλλά θυμίζουν περισσότερο το πάθος του Σωκράτη για τους νεαρούς μαθητές του, καθώς ο Ηρώδης τούς τίμησε με αγάλματα, επιγράμματα που φανερώνουν βαθιά αφοσίωση και φιλία».
Κατά τις κυρίες Κοντράρου - Ρασσιά και Παλαγγιά, όποιος θρηνεί και τιμά την μνήμη των πεθαμένων υιών του, φυσικών ή υιοθετημένων, πρέπει να είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους! Η δεύτερη μάλιστα των δύο κυριών προσπαθησε να «επιστημονικοποιήσει» αυτή την ηλιθιότητα με εξίσου «επιστημονική» δημοσίευσή της, την οποία χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο η πρώτη για το εμμετικό και ασυνάρτητο άρθρο της, στο οποίο ανακατώνονται άσχετα μεταξύ τους στοιχεία για εντυπωσιασμό των βλάκων ή αδαών. Η ίδια (αποτελεσματική μόνον σε ολιγόνοες) τεχνική συκοφαντικής προπαγάνδας που εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν στο διαδίκτυο οι εκπαιδευμένες από την Εκκλησία και τα μοναστήρια ομάδες τύπου «ΟΟΔΕ», «Ανώνυμος Απολογητής», κ.ά.
Για να μην αδικήσουμε πάντως την κυρία καθηγήτρια, η Γραμματεία μας τής απέστειλε ηλεκτρονική επιστολή και της ζήτησε, με κάθε ευγένεια, μερικές στοιχειώδεις αποσαφηνίσεις για το από πού συνάγονται οι ισχυρισμοί της. Έως και σήμερα όμως που εκδίδεται η παρούσα ανακοίνωση - καταγγελία, η κυρία καθηγήτρια τήρησε ένοχη σιωπή. Τι να μας έλεγε άλλωστε; Ότι επειδή ο Ηρώδης Αττικός αφιέρωσε μεταθανάτιες προτομές και επιγραφές στα πρόωρα χαμένα φυσικά και υιοθετημένα παιδιά του ήταν. «παιδεραστής»;
Μία ακόμα ανθελληνική φούσκα της χριστιανικής προπαγάνδας έσκασε λοιπόν δίχως το ποθητό αποτέλεσμα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων έπεισε κάποιους από τους αναρίθμητους ηλίθιους ότι μπορούν να παραμείνουν ηλίθιοι και να σταυροκοπιούνται εις ένδειξη ευγνωμοσύνης που παραμένουν τέτοιοι.
Κυρίες Κοντράρου - Ρασσιά και Παλαγγιά, ο κοινωνικός ευεργέτης και «Αρχιερεύς των Πανελληνίων» Ηρώδης Αττικός αγαπούσε όχι «τα αγοράκια» όπως εσείς και αυτοί που υπηρετείτε ισχυρίζεστε, αλλά τον Άνθρωπο, τον Ελληνικό Λόγο και την Αρετή. Ό,τι μέσον και να χρησιμοποιήσει η χυδαία προπαγάνδα των χριστιανών, ο πολιτισμός και το αξιακό σύστημα των Εθνικών δεν μπορεί να μειωθεί σε ηθικό μέγεθος για να γίνει το χατήρι των οπαδών του σκοταδιού, της αρνησιζωϊας και της μιζέριας. Όσο και να χαμηλώσει ο Όλυμπος για να μειωθεί το κόμπλεξ του Γολγοθά ή του όρους Θαβώρ, αυτός πάντα θα παραμένει Όλυμπος, όπως και πάντα ο Γολγοθάς ή το Θαβώρ θα παραμένουν Γολγοθάς ή Θαβώρ και τίποτε παραπέρα.
