Ανακοίνωση 307/18.12."2015"
Είπε κάποιος να χαρεί για την είδηση ότι ένα αρχαίο μνημείο άνοιξε ξανά για το κοινό μετά από 37 χρόνια, πάντα με την απορία βεβαίως πώς γίνεται κάτι τέτοιο από το βυζαντινό κράτος στην βυζαντινή Θεσσαλονίκη, και η στιγμιαία χαρά εξαφανίστηκε στις λεπτομέρειες που ακολούθησαν. Σε αυτόν τον ΝΑΟ των Εθνικών Θεών, το επίσης βυζαντινό Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο εισηγήθηκε (και... ενέκρινε την ίδια του την πρόταση!) να τοποθετηθεί ένας σταυρός, με την γελοία δικαιολογία ότι έτσι... «εξισορροπείται» η παρουσία μωαμεθανικού μιναρέ, απομειναριού της Τουρκοκρατίας.
«Αν κάποιος από το εξωτερικό δει τη Ροτόντα, λαμβάνει μόνο την εικόνα ενός ισλαμικού τεμένους. Η Ροτόντα, όμως υπήρξε τζαμί μόνο για 400 χρόνια, ενώ εκκλησία ήταν για 1200 χρόνια», είπε, παίζοντας με την αρχαιολογική ηθική, ο προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης κ. Χονδρογιάννης, λες και η χρονική και μόνον διάρκεια της χρήσης ενός μνημείου και όχι η αρχική του φύση είναι που κατοχυρώνει τον τελικό του χαρακτήρα. Αν ίσχυε όμως αυτό που επικαλέστηκε ο κ. Χονδρογιάννης, τότε όλοι οι Ναοί της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας που φτιάχτηκαν από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν και αργότερα μετετράπησαν σε εκκλησίες θα έπρεπε να έχουν αφεθεί εκκλησίες και να μην είχαν ποτέ αποκατασταθεί (πολύ θα ήθελαν ίσως κάτι τέτοιο ο κ. Χονδρογιάννης και όλοι οι ομόφρονές του).
Η «Ροτόντα» κατασκευάστηκε ως ΝΑΟΣ του Θεού Διός - Ηλίου και λειτούργησε ως τέτοιος για έναν περίπου αιώνα, πριν επελάσουν οι χριστιανοί και επιβάλουν παντού την θρησκεία τους, καταστρέφοντας ή βεβηλώνοντας κάθε λατρευτικό χώρο ημών των Εθνικών.
Δεδομένου ότι εδώ και δεκαετίες η Εκκλησία διεκδικεί το μνημείο για να το κάνει λατρευτικό της χώρο, έναν ακόμη από τους υπερ-υπερ-υπεράριθμους που κατακλύζουν την επικράτεια, η Ελληνική Εθνική Θρησκεία εκφράζει την βαθύτατη ανησυχία της πως αυτή η μεθόδευση του ΚΑΣ είναι ουσιαστικά μία ακόμα απροκάλυπτη εξυπηρέτηση της βουλιμικής ορθόδοξης θεοκρατίας που έχει καταπιεί τα πάντα σε αυτόν τον ρημαγμένο τόπο και θέλει να καταπιεί και ό,τι έχει απομείνει. Θυμόμαστε όλοι την ημέρα εκείνη του 1995 που μαινόμενοι εκκλησιαστικοί και περιεκκλησιαστικοί τραμπούκοι είχαν ακυρώσει συναυλία του Σάκη Παπαδημητρίου και είχαν μάλιστα καταστρέψει και το πιάνο του. Ενδεικτικό του τι μεθοδεύεται, είναι το ότι το μνημείο «αποδίδεται στο κοινό» με μια μουσική εκδήλωση «θρησκευτικού (διαβάστε χριστιανικού) περιεχομένου».
Ας προσθέσει το ΚΑΣ στην «Ροτόντα» και την επίσης υπάρξασα εκεί επί 500 χρόνια ημισέληνο και ας επιτρέψει στους ισλαμιστές της Θεσσαλονίκης να κάνουν και αυτοί μία «λειτουργία» τον χρόνο (τι στο καλό; έχουμε και μιναρέ!), όπως ήδη γίνεται με τους ορθόδοξους μία φορά τον χρόνο, την εορτή του Αγίου Γεωργίου. Για να υπάρξει τουλάχιστον μερική αποκατάσταση της «δικαιοσύνης χρήσης» του μνημείου, αφού για την Ελληνική Εθνική Θρησκεία είναι δεδομένο ότι το ΚΑΣ θα έχει βεβαίως τις πόρτες κλειστές. Πέρα από το γελοίο της υπόθεσης πάντως, υπάρχει και το σοβαρό. Και αυτό το σοβαρό λέει ότι η εκκλησιοποίηση ενός ακόμα Εθνικού ΝΑΟΥ στις αρχές μάλιστα του 21ου αιώνα της χρονολογίας των χριστιανών, σημαίνει βίαιη προσβολή και ανοικτή επίθεση εναντίον των κατά τα πάτρια Ελλήνων. Ας το λάβει σοβαρά υπ' όψιν του λοιπόν αυτό το ΚΑΣ, καθώς και αυτοί που και φανερά και κρυφά προϊστανται αυτού.
