Ανακοίνωση 374/ 14.10."2019"
Χρειάστηκε να περάσουν 13 χρόνια από την στιγμή που νομοθετήθηκε η δυνατότητα εγκατάστασης αποτεφρωτηρίου στην χώρα μας, ώστε το τελευταίο να μπορέσει να λειτουργήσει μόλις πριν μερικές μέρες. Στα 13 αυτά χρόνια ο ένας και μοναδικός υπαίτιος που απαγόρευε ουσιαστικά την αποτέφρωση των νεκρών στην Ελλάδα, δεν είναι άλλος από την "ανατολική του Χριστού ορθόδοξη εκκλησία". Πότε ασκώντας πίεση σε πολιτικούς να μην νομοθετούν σε ζητήματα που ενδεχομένως την έθιγαν, πότε εκβιάζοντας την τοπική αυτοδιοίκηση, ότι: «όποιος ψηφίσει υπέρ της αποτέφρωσης, δεν θα ξαναεκλεγεί».
Με αυτές τις μεθόδους κατάφερνε να μεταμφιέζει τα άδηλα οικονομικά της συμφέροντα από την διαχείριση του ανθρώπινου πόνου, σε θρησκευτικό δόγμα και δήθεν «θεολογική αλήθεια» που δεν επιτρέπουν την καύση του νεκρού σώματος με την αντιφυσική και άρα παράλογη δικαιολογία ότι το σώμα θα ανασυντεθεί αν και αποσυντεθημένο!!! Η θρησκεία που το μοναδικό της μέλημα είναι η ασκητική των υπολοίπων στην εθελοδουλεία προς το πρόσωπό της, δεν αρκείται στην προσπάθεια διαχείρισης της ζωής των ζωντανών, τώρα επιθυμεί να έχει λόγο και για την τύχη των νεκρών. Η θρησκεία που επικράτησε λόγω της μισαλλοδοξίας της και της ανείπωτης βίας που επεφύλαξε σε όσους αρνήθηκαν να την προσκυνήσουν, και έφτασε να καίει, να κατακρεουργεί και να βασανίζει ανθρώπους ζωντανούς, τώρα νοιάζεται τάχα για το αν θα καεί ή όχι το νεκρό σώμα. Πνιγμένη μέσα στην ίδια της την γελοιότητα (γιατί είναι ηθικά γελοίο και κοινωνικά επικίνδυνο να απειλείς νεκρό) η "ανατολική του Χριστού ορθόδοξη εκκλησία", συνεχίζει να απειλεί ακόμα και τεθνεώτες ότι δεν θα τους δεχτεί στις αγκάλες του... ο Γιαχωβάς, ο Μωυσής και ο Αβραάμ, αν δεν ψάλλουν τις αποτρόπαιες μαγγανείες τους οι παχυλά αμοιβόμενοι και με άδηλους πόρους, ρασοφόροι. Απειλεί ο εσμός των γιαχβιστών τους νεκρούς, την ίδια στιγμή που δεν νομιμοποιείται από ουδεμία πολιτική διαδικασία, από ουδεμία αυτοθέλητη επιλογή του ατόμου να μαρκαριστεί ως Χ.Ο., γι’ αυτό και επιδίδεται στον μετά μανίας ετσιθελικό νηπιοβαπτισμό, αλλά ούτε και δικαιολογείται η ύπαρξή τους να στηρίζεται από όσους ναι μεν φορολογούνται αγρίως πλην όμως δεν δέχονται την ορθοδοξία ως έχουσα την παραμικρή μεταφυσική εξουσία, στα δικά τους θρησκευτικά νομιζόμενα.
Για την Ελληνική Εθνική Θρησκεία, τόσο η ταφή, όσο και η καύση βρίσκονται εντός της θρησκευτικής παράδοσης του Εθνικού Ελληνισμού και υπήρξαν και οι δύο ως αποδεκτές μέθοδοι διάθεσης του νεκρού σώματος. Η θρησκεία μας είναι αυτή που «μορφώνει» στον θνητό την αφοβία και την γαλήνια αντιμετώπιση του θανάτου, ακυρώνοντας έτσι όλα τα θρησκευτικά ιερατεία που επενδύουν και καλλιεργούν τον φόβο του. Αφοβία μπροστά στον θάνατο και ψυχή άνωθεν της οποίας δεν επικρέμεται καμία εκκρεμμότητα για το αν ή όχι θα σωθεί. Η δε "τύχη" της ψυχής μετά τον βιολογικό θάνατο δεν υπαγορεύεται από κάποιο δόγμα, αλλά αποτελεί προϊόν της φιλοσοφικής θεώρησης και σκέψης του καθενός.
Εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Εθνικοί όχι μόνο δεν τρομοκρατούμαστε από τις απειλές τις επικρατούσας δεισιδαιμονίας αλλά θεωρούμε και χλευαστική προς τον νεκρό, την λεγόμενη χριστιανική εξόδιο ακολουθία. Εμείς αποχαιρετούμε τους τεθνεώτες ομοίους μας, γαλήνια με αρωγό τον Ψυχοπομπό Ερμή που συνοδεύει τις ψυχές προς τον κόσμο των Αθανάτων και των ευκλεών προγόνων μας.
Με αφορμή την άρνηση της επίσημης ορθόδοξης εκκλησίας να μην μετέχει στην ιερολόγηση του νεκρού αν εκείνος επέλεξε την αποτέφρωση της σορού του, η Ελληνική Εθνική θρησκεία αποδίδει την αποχαιρετιστήρια ευχή προς τον νεκρό, στην διάθεση κάθε ανθρώπου που θεωρεί τον εαυτό του αναπόσπαστο κομμάτι του σύμπαντος κόσμου,και επιθυμεί να αποχαιρετήσει σεβαστικά και με αξιοπρέπεια τους τεθνεώτες οικείους του δίχως να χρειαστεί να καταφύγει στο ιερατείο του θεού της ερήμου, που έχει κάνει χρυσοφόρο επάγγελμα την διαχείριση του ανθρώπινου πόνου, που το ίδιο παράγει.
Χαιρετίζουμε την λειτουργία του αποτεφρωτηρίου και το θεωρούμε ένα σημαντικότατο βήμα, που η Πολιτεία δεν τόλμησε να κάνει, για τον οριστικό και αμετάκλητο περιορισμό της επικρατούσας θρησκείας στα του οίκου της, με ταυτόχρονη εκκοσμίκευση του χριστιανικά θρησκευόμενου νεοελληνικού κράτους
Ευχή / Χαιρετισμός
Δίδεται στον τεθνεώτα το νόμισμα τnς διαβάσεως.
«Ο Κόσμος αναδυθείς αφ' εαυτού,
αυτοκεκοσμηθείς και ευτάκτως διατάξας την απειροσύνη του,
εγέννησε εκ της Ουσίας του
τους Θεούς και τις θνητές μορφές ζωής,
με προνομιούχο εκείνη του Ανθρώπου,
προνομιούχο για τον Λόγο που εδανείσθη
από το επίπεδο των Θεών,
από τον φωτεινό χώρο όπου κατοικούν
οι τάξιν θέσαντες και τάξιν τηρούντες Αθάνατοι,
από τον εσωκόσμιο και περικόσμιο συνάμα Όλυμπο.
Άπαντες φώτα εκ φωτός όντες,
όλοι τμήματα οργανικά της αυτής Ουσίας,
των Θεών και του Κόσμου τέκνα προσφιλή,
κατ' Αρετήν τον βίο να ζήσουμε καλούμεθα,
φιλοσοφούντες και επ' αγαθώ αριστεύοντες
διότι αυτός είναι ο προορισμός του Ανθρώπου:
να λάβει φώς και να το μεταδώσει,
δια του λόγου και του συναισθήματος,
Θεός και ζώον συνάμα, αγία υπόσταση,
θεία ποιότης εν σαρκί.
Μακάριοι όσοι αυτά καταλαβαίνουν,
στο τραγικό εφήμερο του ανθρωπίνου βίου,
στην ατελείωτη ροή των ετών
καθώς οι γενεές των θνητών πίπτουν
ωσάν των δασών τα φυλλώματα.
Μακάριοι όσοι από τον Δεύτερο Ήλιο οδηγήθησαν,
από την Παιδεία των Ελλήνων,
και έγιναν ευγενείς και εσωτερικώς όμορφοι,
μακάριοι όσοι διαυγή και ήρεμη απέκτησαν ματιά
και γαλήνια κοσμοθέαση
μακράν κάθε σκοτοέσσης γνώμης περί Κόσμου και Θεών,
όσοι στον βίο και την αιωνιότητα
κατέστησαν εαυτούς ικανούς να σταθούν
ομοτράπεζοι των Θεών και των αγαθών προγόνων.
Χαίρε ..........., πατέρα / μητέρα υπόδειγμα.
Έλληνα / Ελληνίδα εξ Ελλήνων,
Σεβαστέ / σεβαστή εκ σεβαστών,
γαλήνιο δρόμο να' χεις με γλυκύ αρωγό τον ψυχοπομπό Ερμή
προς τα Πεδία των ευδαιμόνων Μακάρων,
προς τους φωτεινούς και γαλήνιους τόπους,
όπου κατοικούν οι ευκλεείς και θειότατοι πρόγονοι,
ένθρονος στην απεραντοσύνη του Κόσμου,
δίκαιος / δικαία εν μέσω δικαίων,
φίλος / φίλη Θεών, συνείδηση ουρανία,
ελεύθερος / ελευθέρα από τα δεσμά της μορφής,
ελεύθερος / ελευθέρα από τα μεγέθη και τον Χρόνο,
μακάριος / μακαρία, τέλειος / τελεία, αγαθός / αγαθή.
Χαίρε ..........
Να μας κοιτάς και να μας παραστέκεις,
μέχρι ν' ανταμώσουμε ξανά.
Εμείς δια βίου θα σε τιμούμε,
και θα σε θυμόμαστε.»
