Ανακοίνωση 375/ 08.11."2019"
Το νεοελληνικό κράτος, στο Σύνταγμα του οποίου η αναφορά περί «επικρατούσας θρησκείας» δημιουργεί κανονιστικό αντίκτυπο ακόμα και στις πολιτικές αποφάσεις του, στο βαθμό που αναιρεί τον ουδετερόθρησκο ρόλο της πολιτείας, επιτρέποντας μια σειρά από θρησκευτικές «εισβολές» στον δημόσιο χώρο και λόγο, (θρησκευτικά σύμβολα σε δημόσια κτίρια, ύπαρξη θρησκευτικού όρκου, υποδοχές αντικειμένων ως αρχηγών κρατών, συγγραφή σχολικών βιβλίων από ορθόδοξους κατηχητές, κ.α.), αναζητά το υπαρξιακό του αποκούμπι στο ευφυολόγημα του «ελληνοχριστιανισμού». Αν και αυτή η αλλόκοτη παραδοξότητα του προσδίδει μια σχιζοειδή χαρακτηροδομή, (καλείται καθημερινά να διαλέξει ανάμεσα στον Ρωμιό Χ.Ο. που προσκυνάει και αυτοτιμωρείται και στον Έλληνα που φιλοσοφεί και καταφάσκει τη ζωή), και παρά την ισομερή κατανομή ανάμεσα στα δύο άκρα της ίδιας αντιφατικής εντολής του «ελληνοχριστιανισμού» που θα ανέμενε κάποιος ουδέτερος παρατηρητής, εν τούτοις, το νεοελληνικό κράτος προτιμά να θέτει ως προτεραιότητα μόνο τη γιγάντωση του ενός σκέλους αυτής της παράφυσιν εξίσωσης, αυτό του χριστιανισμού και δει του ορθόδοξου.
Θα ανέμενε κανείς, από ένα κράτος που ονομάζεται «ελληνικό» να ενδιαφέρεται για τη γλώσσα, και με ουσιαστικό τρόπο να την κάνει θελκτική για μάθηση, για ετυμολογική εξερεύνηση, για φιλοσοφική αναζήτηση, για ιστορική υπενθύμιση. Αντί γι αυτό το νεοελληνικό κράτος μέσω του υπουργείου επικράτησης του θρησκεύματος, ώστε να γίνει επικρατέστερο, πράττει ό,τι είναι δυνατόν για να μισήσουν οι μαθητές τα αρχαία ελληνικά ως γλώσσα, και κατά συνέπεια ως αρχαιοελληνική γραμματεία. Το μάθημα της γλώσσας μας γίνεται εσκεμμένα με αυστηρά τυπολατρικό και σχολαστικιστικό τρόπο για να έχει τα επιθυμητά, για την διατήρηση του θρησκεύματος, αποτελέσματα. Να προκαλεί αποτροπή στους μαθητές η ελληνική αρχαιότητα. Για ποιους λόγους συμβαίνει αυτό; Για τους ίδιους λόγους που δεν διδάσκεται η θεωρία της εξέλιξης στην εκπαίδευση, για τους ίδιους λόγους που στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα υπερτερούν οι ώρες διδασκαλίας των ορθόδοξων κατηχητικών (θρησκευτικών), από τη βιολογία, τη μουσική, τα εικαστικά, τη φυσική! Για τους ίδιους λόγους που οι ρασοφόροι καταμετρώνται περισσότεροι, σε αυτή τη καθημαγμένη από τη θεοκρατία χώρα, από τους ιατρούς!
Θα ανέμενε κανείς, από ένα κράτος που ονομάζεται «ελληνικό» (αλλά μάλλον αυτό συμβαίνει για να δικαιολογεί νομότυπα τις εισπράξεις από τους αρχαιολογικούς χώρους) του οποίου η οικονομική ύπαρξη εξαρτάται άμεσα από τον τουρισμό που προσελκύουν οι ελληνικές αρχαιότητες, να τις αντιμετωπίσει έστω και ως επένδυση και να αναστηλώσει πλήρως όλους τους Ναούς της Ελληνικής Εθνικής θρησκείας. Ωστόσο αντί αυτού οι αρχαιότητες, δηλαδή η μνήμη, το παρελθόν και τα Ιερά σεβάσματα ενός έθνους που εκχριστιανίστηκε βίαια με φωτιά και σίδερο, αφήνονται στην καταστροφή και την αδιαφορία για να μην χαλάσει η διάθεση όσων συνεχίζουν την εθνοκτονία εναντίον των Ελλήνων. Πρόσφατα μάλιστα η πολιτική ορντινάτσα της ορθοδοξίας που διορίσθηκε υπουργός πολιτισμού, δήλωσε γεμάτη οίηση ότι θα εκποιήσει τις ελληνικές αρχαιότητες διότι είναι πολλές και δεν ξέρουμε τι να τις κάνουμε!!!
Θα ανέμενε κανείς, από ένα κράτος που ονομάζεται «ελληνικό» να αναγνωρίσει με τιμή και δόξα την Ελληνική Εθνική θρησκεία αντί να μας ταλαιπωρεί στα δικαστήρια της ημεδαπής τα οποία κρίνουν υπό το κράτος του γιαχωβά. «Εμείς» είμαστε αυτοί που προϋπήρξαμε της ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους και φέραμε τον ελληνισμό ως τις μέρες μας. « ...αδέλφια μας θα γένουν κι ας είναι κι εθνικοί... » γράφει ο Ρήγας στον Θούριο... Δεν ήταν ούτε οι παπάδες που αφόρισαν την επανάσταση ούτε η ορθοδοξία που κυνήγησε τους Διαφωτιστές. «Εμείς» θα συνεχίσουμε να μεταλαμπαδεύουμε τον «δεύτερο Ήλιο» την Παιδεία των Ελλήνων και μετά την αποσύνθεση του νεοελληνικού κράτους, όταν το τελευταίο «χωνευτεί» μέσα στην επερχόμενη υπερεθνική πραγματικότητα. Εκεί που οι εθνικές ταυτότητες δεν θα είναι κάτι παραπάνω από κομποσχοίνια και θαυματουργές εικόνες made in China.
Γίνεται φανερό ότι το πρόκριμα που ενδιαφέρει το νεοελληνικό κράτος βρίσκεται στο δεύτερο σκέλος του παράδοξου συμπιλήματος του ονομάστηκε «ελληνοχριστιανισμός», ήτοι ενδιαφέρεται μόνο για το χριστιανικό σκέλος και δει το ορθόδοξο. Αυτή η επιλογή έχει ως λογική συνέπεια για τη χώρα, να μην δύναται να ξεκολλήσει από τον βούρκο του βυζαντινού μεσαιωνισμού. Μέρα με τη μέρα και όσο απομακρύνεται από το «ελληνικό», βουλιάζει όλο και πιο πολύ στην ρωμαίικη κουτοπονηριά, την αμάθεια, και τη δεισιδαιμονία. Η χώρα αρνείται πεισματικά να προαχθεί προς την πλευρά των πολιτισμένων κρατών και κοινωνιών και αυτάρεσκα αυτοβαυκαλίζεται ότι η κλειστότητα πνεύματος, η μισαλλοδοξία και ο ανθελληνισμός του Βυζαντίου αποτελούν τα πολιτισμικά της εφόδια προς τον έξω κόσμο. Είναι τόση η προσκόλληση στη βυζαντινή μούμια που ακόμα και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προσπαθεί με αφανή δόλιο τρόπο να τις αχρηστεύσει και να υπονομεύσει τη δυνατότητα απαλλαγής των μαθητών από το μάθημα των «ορθόδοξων κατηχητικών» (θρησκευτικών). Μέχρι και τον Σαββόπουλο επιστράτευσε το υπουργείο θρησκεύματος ώστε η διάχυση της ενοχής στους μαθητές να πιάσει τόπο. Πριν λίγες μέρες η Γ.Γ. Αιγαίου λογόκρινε μια αφίσα θεατρικής παράστασης διότι θύμιζε τον «παγανιστικό» προχριστιανικό Ελληνισμό. Όμως το πλέον εξωφρενικό το συναντήσαμε στην συμμετοχή ενός ρασοφόρου στην επιτροπή για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Αυτοί που κυνήγησαν τον ξεσηκωμό και τους ξεσηκωμένους Έλληνες και Ελλαδίτες ως διωγμίτες κάθε έκφρασης του Ελληνικού Εθνισμού, τώρα καλούνται να παραστήσουν τους τιμητές μιας κυριολεκτικά Εθνικής επανάστασης!
Ήδη η ελευθερία ή μη της απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών τίθεται υπό δοκιμασία, ήδη η ελευθερία έκφρασης τέθηκε υπό περιορισμό από την Γ.Γ. Αιγαίου, ήδη οι θύτες μεταμφιέστηκαν σε θύματα, ήδη η διαχρονική και ακομμάτιστη αναγκαία συνθήκη για τον εξανθρωπισμό της ρωμαϊικης κοινωνίας, ο πλήρης και αμετάκλητος διαχωρισμός της Ορθοδοξίας από το Κράτος, για να υπάρξει επιτέλους ένα σύγχρονο κοσμικό Κράτος, έχει τεθεί στο περιθώριο σαν ακραία επιδίωξη.
Η Ελλάδα εκδιώκεται καθημερινά από την εκπαίδευση, την ιστορική μνήμη και τους αγώνες για Εθνική ανεξαρτησία. και αντικαθίσταται από τον ανορθολογισμό που παράγει η χριστιανορθοδοξία ο οποίος βαίνει εξαγριούμενος απέναντι σε ότι θεωρεί ότι δήθεν βεβηλώνει τον «θεό» και τη «θρησκεία» της, και απέχει μόλις μία προτροπή ενός ρασοφόρου, για να επαναλάβει μια καινούργια «Ιστορία Αγάπης», την ιστορία της χριστιανικής επικρατήσεως.
