Ανακοίνωση 379/ 28.01."2020"
Αυτό που λείπει από το σημερινό σχολείο δεν είναι η μετατροπή μιας σχολικής αργίας σε ημέρα υποχρεωτικής κατήχησης στο όνομα των τριών ιεραρχών, όταν η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχει είναι τέτοια, που το ήδη τεράστιο ποσοστό λειτουργικού αναλφαβητισμού ολοένα αυξάνεται. Είναι αλήθεια ότι ένα μεγάλο ποσοστό των αποφοίτων πάσχει από αδυναμία κατανόησης κειμένου όπως καταδεικνύουν όλες οι σχετικές μετρήσεις και επιβεβαιώνει καθημερινά η κοινωνιολογία. Σε ένα πραγματικό Υπουργείο Παιδείας και σε μια κανονική, ήτοι μη υπόδουλη στους θεοκράτες πολιτεία, τα παραπάνω ανατριχιαστικά στατιστικά στοιχεία θα σήμαιναν συναγερμό, αλλά φευ! Κύριο μέλημα του Υπουργείου φαίνεται πως είναι η ενδυνάμωση της τυφλής θρησκευτικής πίστης, σε σημείο που αν άλλαζε την ονομασία του από «Παιδείας» σε «Υπουργείο Επικρατήσεως της Επικρατούσης» θα εξέφραζε ευστοχότερα την αποστολή που φαίνεται να έχει αναλάβει.
Με τη συγκεκριμένη πολιτική απόφαση, η οποία μετατρέπει τους διώκτες των Ελλήνων σε δήθεν προστάτες, θίγονται και μια σειρά από ζητήματα τα οποία μας αναγκάζουν να τοποθετηθούμε.
Η μετατροπή της σχολικής αργίας των λεγόμενων τριών ιεραρχών, σε δήθεν διδασκαλία είναι αποκλειστικά και μόνο θρησκευτικής φύσεως και ουδόλως παιδευτική, είναι δε απαράδεκτη καθόσον το σχολείο ονομάζεται «ελληνικό» και όχι βυζαντινό ή χριστιανορθόδοξο. Ούτε μπορεί να γίνεται λόγος για «διδασκαλία» όταν απουσιάζει από τη διδακτέα ύλη ο αναγκαίος για τη κριτική σκέψη αντίλογος, ο οποίος θα κατέγράφε και την ανθελληνική χυδαιότητα των τριών αρνητών της ανεξιθρησκίας.* Αν η μάστιγα του δημόσιου ταμείου, γνωστή και ως ορθόδοξη εκκλησία, επιθυμεί να εμποτίσει τους πιστούς της με τα «ορθόδοξα νάματα» των τριών πολεμίων της ανεξιθρησκίας, μπορεί να το πράξει στα απαλλαγμένα από τον ΕΝΦΙΑ πάμπολλα ακίνητά της και όχι στα σχολεία.
Ο συμβολισμός των συγκεκριμένων τριών προσώπων παραπέμπει αβίαστα στον ανθελληνικό μένος που ακόμα διακατέχει την ορθοδοξία και αποτελεί μια κανονικοποίηση, με υπουργική βούλα αυτή τη φορά, της αμείλικτης δίωξης στην οποία προέβη η τελευταία ενάντια στο Ελληνικό Έθνος και σε αυτό που το ορίζει, την Εθνική του θρησκεία.
Ο εκάστοτε υπουργός που εισέρχεται στο Υπουργείο του οφείλει ως εκλεγμένο πολιτικό πρόσωπο να αποθέτει το θρήσκευμά του στο ποδόμακτρο της εισόδου, αλλιώς μετατρέπεται σε εντεταλμένο διεκπεραιωτή των θελημάτων της επικρατούσης. Φαίνεται ότι προτεραιότητα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου παιδείας είναι να κατηχεί «δούλους του Χριστού» και όχι πολίτες, και να προετοιμάζει την κοινωνικοποίηση των ορθόδοξων δογμάτων μέσω της εκπαίδευσης, δηλαδή να προετοιμάζει την αποδοχή των αντιανθρώπινων εμμονών της από την κοινωνία.
Είναι φανερή η αγωνιώδης προσπάθεια των πνευματικών αφεντικών αυτής της χώρας να την απομακρύνει περισσότερο από τον πυρήνα του πολιτισμένου κόσμου, επιστρατεύοντας το ήδη νεκρό ιδεολόγημα του «ελληνοχριστιανισμού». Προκαλεί αρνητική εντύπωση ότι η συγκεκριμένη πολιτική απόφαση έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά με τις θρησκευτικές ελευθερίες οι οποίες υφίστανται καταδίωξη από την βάναυση εμμμονή που δείχνει η πολιτεία υπέρ της επέλασης του σκοταδισμού στη δημόσια σφαίρα και τη διδακτική ύλη.
Αν το Υπουργείο Παιδείας επιθυμεί να προάγει την κριτική σκέψη και τον ορθολογισμό, να μειώσει τα ποσοστά των λειτουργικά αναλφάβητων αποφοίτων της εκπαίδευσης και να διαμορφώνει πολίτες αντί για πιστούς δούλους, τότε θα πρέπει να αφαιρέσει τα θρησκευτικά από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στη θέση τους να διδάξει Φιλοσοφία, Αρετές και Λογική. Αν το Υπουργείο Παιδείας είναι όντως Παιδείας μπορεί να ανακηρύξει την δολοφονημένη Υπατία ως σύμβολο των ελληνικών γραμμάτων και ας σταματήσει τους πειραματισμούς στη νεογλώσσα του μεγάλου αδελφού που καθιστούν σαν δήθεν προστάτες, τους τρείς κακόδοξους διώκτες του ελληνισμού.
* Σημειώσεις:
Μ. Βασίλειος για τους Έλληνες: «Είναι εχθροί οι Έλληνες…διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον “Ισραήλ”. Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄: 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη, η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει αυτούς που πιστεύουν με απλότητα στον Θεό».
(«Εις τον προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον», 9.230.8)
«(Μή δειλιάζεις από τα ξύλα των δαυλών τούτων των καπνιζόντων.) Μη δειλιάζετε από τα ελληνικά πιθανολογήματα... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντα δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα αλλά ως δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν καi σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν.»
[Μεγάλου Βασιλείου - "Ερμηνεία εις τον προφητην Ησαϊαν: Προοίμιον", Κεφ. 7.196.3-16]
Γρηγόριος για τους Έλληνες: «Η σοφία των Ελλήνων είναι τύφος… Οι Έλληνες είναι αλαζόνες…δεισιδαίμονες…αυθάδεις…».
(«Εις Ηρώνα τον φιλόσοφον»)
Ιωάννης Χρυσόστομος για τους Έλληνες: «Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις, τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλήκια… Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους… Εμείς όμως, δεν παραιτούμαστε από την μάχη εναντίον τους».
(«Υπόμνημα εις τον άγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν», Ομιλία Ξ’, 59.369-370)
Για την παλινόρθωση της Εθνικής, Πολυθεϊστικής, Ελληνικής Παραδόσεως, Θρησκείας και Καθημερινού Τρόπου στην Νεοελληνική κοινωνία.
