Ανακοίνωση 394/ 020.03."2021"
Τις ημέρες αυτές συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την εθνική Παλιγγενεσία. Η συμμετοχή της επίσημης ελλαδικής εκκλησίας στους εορτασμούς της επετείου, συγχρόνως με τον εορτασμό της «Κυριακής της ορθοδοξίας» (21/3/«2021»), κατά τον οποίο αναθεματίζονται ενρίνως, επισήμως και εντός των εκκλησιών οι Έλληνες, μπορεί να εκληφθεί μόνο ως ειρωνεία και χλευασμός, προς τη μνήμη όσων πίστεψαν στον αγώνα και συμμετείχαν ενεργά σε αυτόν είτε δίνονταν τη ζωή τους είτε παραχωρώντας όλη τους την περιουσία, χωρίς να αναμένουν κανενός είδους ανταλλάγματα.
Όσοι γνωρίζουν την πραγματική Ιστορία της πατρίδος μας, ήτοι Ιστορία μη ιδεολογικοποιημένη, μη θρησκειοποιημένη, μη εργαλειοποιημένη, μη χαλκευμένη, γνωρίζουν ότι πίσω από κάθε προδοσία, υπονόμευση ή συκοφαντία κρύβεται και ένας ορθόδοξος μεταπράτης της εθνικής αφύπνισης, είτε υπό το σχήμα του κληρικού, είτε υπό το «αξίωμα» του κοτζαμπάση.
Όσον αφορά αυτούς τους τελευταίους, οι μοναδικοί ρόλοι τους οποίους υπηρέτησαν με συνέπεια, ήταν αυτοί της παρεμπόδισης της εθνικής αφύπνισης, της ραδιουργίας και της απροκάλυπτης προδοσίας, με απώτερο σκοπό το γένος των Ρωμιών να παραμείνει εσαεί υποταγμένο στην Οθωμανική κυριαρχία. Μια κυριαρχία την οποία οι ορθόδοξοι συνεργάτες των Τούρκων παρουσίασαν σαν δήθεν «θεϊκό σχέδιο» εγγυημένο δήθεν από τον θεό τους τον Ιεχωβά. Η ορθοδοξία, ακόμη μέχρι και σήμερα, εκφράζεται με απέχθεια και αποτροπιασμό, απέναντι στον ορθολογισμό, τις αρχές του Διαφωτισμού και φυσικά απέναντι στον Ελληνικό Εθνισμό.
Άλλωστε η ίδια η ορθοδοξία επέλεξε να παραδώσει την Κωνσταντινούπολη στους μετέπειτα συνεργάτες της Οθωμανούς Τούρκους, λόγω της δυναμικής που αποκτούσε το κίνημα του πολυθεϊστή Γεώργιου Γεμιστού Πλήθωνα στην Πελοπόννησο. Κίνημα το οποίο και έθετε τις βάσεις για την επιστροφή στον Ελληνικό Εθνισμό, με όλες τις θρησκευτικές και πολιτικές συντεταγμένες του και αποτελούσε το μοναδικό «όπλο» το οποίο θα μπορούσε να σταματήσει την οθωμανική προέλαση.
Η εκκλησία, που σήμερα αυτοβαυκαλίζεται ότι δήθεν «έσωσε το γένος», μπροστά στο δίλημμα Επανελλήνιση ή εκτούρκευση, επέλεξε συνειδητά την εκτούρκευση των Ρωμιών. Όμως το όραμα του Πλήθωνος δεν έσβησε. Όταν μετοίκησε στην Δύση, μέσω των οπαδών του, αλλά και των ένοπλων ακολούθων του «στρατιότι», πυροδότησε την Αναγέννηση!
Η ρωμιοσύνη και ο «πνευματικός» καθοδηγητής της, έδειξαν απροκάλυπτα την εμπάθεια τους απέναντι στις ιδέες και τις αξίες που κόμιζαν στο υπόδουλο Ελληνικό Έθνος, η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Τα δύο αυτά, πρωτίστως ανθρωπιστικά ρεύματα, αντιμετωπίστηκαν όπως αναμενόταν, από τους ημεδαπούς σκοταδιστές, ως ευρωπαϊκά αντιδάνεια της ορθολογικότητας, που υποχρεωτικά έφερε και φέρει εντός του ο Ελληνικός Εθνισμός.
Η λύσσα με την οποία η επίσημη εκκλησία αντιμετώπισε τον Αγώνα για την Παλιγγενεσία, ήδη από την προετοιμασία του, αναδείχθηκε με τρόπο εμφατικό σε καθοριστικές στιγμές, όπως με τον χαλασμό των Κλεφτών το 1806, ή στην Αγία Λαύρα, όπου όχι μόνο δεν υψώθηκε κάποιο επαναστατικό λάβαρο από τον διπρόσωπο Π.Π. Γερμανό, αλλά αντίθετα εκδηλώθηκε η απελπισμένη προσπάθεια ματαίωσης της Επανάστασης από αυτούς τους ίδιους, τους οποίους η πλαστογραφημένη ιστορία θα «χαρακτηρίσει» λίγο αργότερα, σαν τάχα «πρωτεργάτες» του ξεσηκωμού.
Ευτυχώς η κατήχηση «να ρίψετε τ’ άρματα και να ελπίζετε εις τον Θεό» δεν βρήκε γόνιμο έδαφος. Οι ξεσηκωμένοι αγωνίστηκαν σκληρά για την πολιτική και πνευματική λευτεριά, ενώ πάλεψαν με αξιώσεις και εθνικό όραμα, όχι «για του χριστού την πίστη», αλλά για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου κράτους, απαλλαγμένου από τον σκοταδισμό και την δεισιδαιμονία. Οι ξεσηκωμένοι πάλεψαν για μια ελληνική πολιτεία που θα τιμούσε τον εθνικό της προσδιορισμό ως «ελληνική» και θα προήγαγε το αξιακό σύστημα των αβάπτιστων Ελλήνων και την ελευθεροπρέπεια των πολιτών της.
Αντ’ αυτού η ορθοδοξία μόλυνε με το αντιδιαφωτιστικό της μένος το νεοσύστατο κράτος και έτσι αυτό, που οικοδομήθηκε στα σαθρά θεμέλια του βυζαντινισμού, είναι μια «χριστοκρατία», δηλαδή ένα μίζερο, ομφαλοσκόπο, μυωπικό και εσωστρεφές κρατίδιο, που διδάσκει στα σχολεία της ημεδαπής να παράγουν εθελόδουλους Ρωμιούς και όχι ελευθεροπρεπείς πολίτες, αλλά και ταυτόχρονα εμφυσά το μίσος για τον πραγματικό, ήτοι τον Εθνικό Ελληνισμό.
Διακόσια χρόνια μετά, αυτοί που υπηρέτησαν με θέρμη και πάθος, τα συμφέροντα του κατακτητή, καθώς αυτά ταυτιζόταν με τα δικά τους μικροσυμφέροντα και αυτοί που απολάμβαναν επί αιώνες τα οθωμανικά προνόμια, καπηλεύονται την Εθνεγερσία του ’21 και επαίρονται αναιδώς ως ανυψωτές λαβάρων και εμψυχωτές φρονημάτων. Αυτοί είναι οι σύμμαχοι και συνεργάτες των Τούρκων επί τουρκοκρατίας, αλλά και διαχρονικοί συνεργάτες όλων των κατακτητών της Ελλάδος.
Όμως, για κακή τους τύχη και παρά την συνεχιζόμενη Εθνοκτονία των τελευταίων δεκαέξι αιώνων, ο πραγματικός Ελληνισμός, αυτός που επιβίωσε επί αιώνες βυζαντινής και οθωμανικής δουλείας, αυτός που αιτήθηκε με την δημόσια ανάδυσή του την αδιάλειπτη ιστορική του συνέχεια, αυτός που θέριεψε τις παραμονές του Αγώνα του ’21 και προετοίμασε το έδαφος, είναι αυτός που στην επόμενη στροφή της Ιστορίας θα ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με την Εθνεγερσία του 1821. Θα επαναφέρει τον Ελληνισμό στην πραγματική, ήτοι στην Εθνική του διάσταση, αποκαθαίροντάς τον από τις διαστροφές της επικρατούσας ρωμιοσύνης.
Το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών, ο κάθε ένας και η κάθε μία από εμάς, θα είμαστε εκεί για να οικοδομηθεί επιτέλους μια ελληνική πολιτεία, η οποία θα λειτουργεί, θα δρα, αλλά και θα υπενθυμίζει σε όλους, εντός και εκτός της χώρας ότι:
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
200 χρόνια μετά την Εθνεγερσία συνεχίζουμε την παλινόρθωση του Εθνικού Ελληνισμού
