Στα Αδώνια καταδεικνύεται η κυκλική εναλλαγή των εποχών του ενιαυτού που σε ανθρώπινο επίπεδο αποτελεί μικρή εικόνα της αέναης κυκλικής εναλλαγής των μορφών της πολυεπίπεδης ζωής για την εξασφάλιση της αιωνιότητας του Παντός.
Μέσω του θεϊκού δράματος (Έρωτας και Θάνατος), όπου αναδεικνύεται η σωτηριακή φύση του θεού, διδάσκει τους ανθρώπους τον δρόμο της αφοβίας, της διαύγειας και της πόρευσης σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα.
Στα Αφροδίσια τιμάμε την Κύπριδα θεά και τις διάφορες εκδηλώσεις της. Η συνδυασμένη δύναμη των βασικών διαφορετικών της πλευρών εξυψώνει τη Θεά Αφροδίτη σε αυτή καθεαυτή τη Μία, Αληθινή και Συμπαντική Αγάπη και έφορο μίας σειράς συγγενευουσών εννοιών, όπως Ευαισθησία, Γενναιοδωρία, Χαριστικότητα, Φυσική και Πνευματική Ομορφιά.
Στις ανθρώπινες κοινωνίες, ο ρόλος της θεάς είναι μέγιστος, αφού "γεννά τα πάντα", αλλά και στη χθόνια πλευρά της, ως προστάτιδα των ψυχών των νεκρών.
Η Επιφάνεια της Ανθείας θεάς επιδρά και χαρίζει κάλλος στους ανθρώπους, ευφορία και ευμορφία στη φύση συμβάλλοντας στην ευημερία των πόλεων.
Οι Χάριτες (ως συνοδοί της θεάς) με την δύναμη του ήλιου δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα για να ωριμάσουν οι καρποί και να χορηγηθούν τα πλούσια δώρα στους ανθρώπους.
