Την Παρασκευή 22 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στον Ναό της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, εκδήλωση και Ιεροπραξία με αφορμή την γενέθλιο ημέρα του Βλάση Ρασσιά.
Με μια φορτισμένη και συγκινητική τελετή τιμήθηκε ο Φιλόσοφος και Πολεμιστής Βλάσης Ρασσιάς με τον τρόπο που και ο ίδιος θα ανέμενε, με δημόσια δράση στο φως του Ήλιου. Μακριά από το προσωπικό συμφέρον, την αυτοαναφορικότητα των ιδιωτών και το σκοτάδι της κατακόμβης.
Ευχαριστούμε τους πολλούς φίλους και τα μέλη του ΥΣΕΕ που παρευρέθηκαν και τίμησαν τον Βλάση Ρασσιά, η συμετοχή τους εγγυάται την συνέχιση του τιτάνιου έργου που μας εμπιστεύθηκε, εμείς θα συνεχίσουμε να διαφυλλάτουμε και να εμπλουτίζουμε την πνευματική του παρακαταθήκη.
Στην εκδήλωση που προηγήθηκε της Ιεροπραξίας διαβάστηκε το ακόλουθο κείμενo που συνοδεύει το παρακάτω βίντεο:
«Στην Αθήνα του 1959, σε μια εποχή έντονων πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων, ανέτειλε το άστρο του ανδρός που έμελλε να σφραγίσει τον σύγχρονο εθνικό Ελληνισμό, του Βλάση Ρασσιά. Με καταγωγή από την ιερή γη της Λακεδαίμονος, ανδρώθηκε στη σύγχρονη ελληνική πρωτεύουσα βιώνοντας στην τρυφερή εφηβική ηλικία την παραληρηματική δράση κάποιου σύγχρονου παραβολάνου που έσπασε με βαριοπούλα τα γεννητικά όργανα του εκμαγείου του θεού Διός που έστεκε στην πύλη εισόδου του Υπουργείου Παιδείας. Αυτό το περιστατικό υπήρξε καταλυτικό για τον νέο που μόλις άρχιζε να ξεδιπλώνει την πολυσχιδή του προσωπικότητα. Ακολούθησαν σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, οι βαθύτερες ωστόσο ανησυχίες του και η έμφυτη φιλομάθεια τον οδήγησαν στην επισταμένη μελέτη και έρευνα της ελληνικής γραμματείας.
Ο αγώνας για την αποκατάσταση των εθνικών μας σεβασμάτων ήταν πλέον μονόδρομος για το επαναστατικό πνεύμα του Βλάση. Όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στην ποταπή ρωμιοσύνη που τον πολέμησε ανελέητα. Και όσο εκείνη τον πολέμαγε, τόσο εκείνος ξεσκέπαζε την υποκρισία, τη διαφθορά και τις διαχρονικές ανομίες της εις βάρος του γνήσιου Ελληνισμού.
Ο Βλάσης πάλεψε με το θηρίο κοιτάζοντάς το στα μάτια. Με συνοδοιπόρους που μοιράζονταν μαζί το ίδιο όραμα, κατάφερε να φέρει μια νέα πνοή στο κίνημα της Επανελλήνισης, χωρίς να λυγίσει από προδοσίες φίλων και συμπολεμιστών. Με στωική διάθεση τόνιζε: «Η μοναδική πραγματική πάλη στη Ιστορία είναι η διαχρονική σύγκρουση ανάμεσα στους λίγους ενάρετους και τους πολλούς χυδαίους ανθρώπους».
Στην πλούσια και παραγωγική δράση του κατέχει ιδιαίτερη θέση το πρώτο underground περιοδικό «Ανοιχτή Πόλη» του οποίου υπήρξε συνιδρυτής και το περιοδικό «Διιπετές» που ήταν το πρώτο στην ιστορία ελληνικό περιοδικό που τοποθετήθηκε δημόσια υπέρ της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας. Κατά την περίοδο 1983-1986 εξέδωσε το Mail-Art περιοδικό «Είναι Αύριο» διοργανώνοντας και την πρώτη διεθνή Mail-Art έκθεση στην Ελλάδα. Με όπλα τη Σωφροσύνη και την Αγχίνοια, εργάστηκε ακάματα απέναντι στη ευτέλεια των καιρών προτάσσοντας το πρότυπο του Υπερήφανου και Όρθιου Έλληνα. Συνιδρυτής και θεμελιωτής του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (ΥΣΕΕ, 1997) και του Παγκοσμίου Συνεδρίου Εθνικών Θρησκειών (World Congress of Ethnic Religions, WCER, 1998) και με πλήθος διαλέξεων και συνεντεύξεων σε Ελλάδα και εξωτερικό, υπηρέτησε την Επανελλήνιση με προσήλωση και επί αγαθώι.
Το αγέρωχο παρουσιαστικό με το άδολο βλέμμα δεν άφηναν περιθώρια αμφισβήτησης της γενναιόδωρης φύσης του. Η συγγραφική του ματιά ρηξικέλευθη και δηκτική. Το πλήθος των βιβλίων του αποτελούν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Λογικών και Ελεύθερων ανθρώπων. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν θα είχε ιδιαίτερη αξία αν δεν κοσμούνταν με το Ήθος και την Αρετή του ανδρός που τίμησε όσο κανείς τους Θεούς υπηρετώντας το «καθήκον». Ο ίδιος άλλωστε είχε πολλές φορές δηλώσει δημόσια ότι: «Ο Εθνικός Ελληνισμός είναι πρωτίστως Αρετή».
Στις 7 Ιουλίου του 2019 ο συγγραφέας, ο δάσκαλος , ο ποιητής, ο ακτιβιστής Βλάσης άφησε τον κόσμο της φθαρτότητας για να συναντήσει το Αιώνιο Φως. Τυχεροί όσοι τον γνώρισαν και τον εμπιστεύτηκαν. Τυχεροί και όσοι εκείνος εμπιστεύτηκε να συνεχίσουν το τιτάνιο έργο του και εμπνεύστηκαν από τον λόγο και το έργο του. Τυχερός και ο Ελληνισμός καθώς σε αυτή την καμπή της ιστορίας, έλαβε ως δώρο της Ειμαρμένης έναν γνήσιο Έλληνα, πολεμιστή και φιλόσοφο μαζί».
