Στις 8 Ιουλίου «2023» η Ελληνική Εθνική Θρησκεία εόρτασε στον εν Αθήναις Ναό της, τα «Ηρώα», με μια συγκλονιστική ιεροπραξία απέδωσε τις αρμόζουσες τιμές στους Τριτοπάτορες.
Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία ευχαριστεί τον Οίκο Ελλήνων Εθνικών «Θύρσος» για την χορηγία του ανδριάντα του αυτοκράτορα Ιουλιανού.
Ό,τι γεννιέται αξιωματικώς πεθαίνει, για να ενωθεί η αρχή με το τέλος, η έναρξη με το πέρας, για να συνεχίσουν να αναδύονται μορφές και ψυχικές ποιότητες μέσα από Είναι, ψυχικές ποιότητες που γίνονται καθοδηγητές και παραστάτες των θνητών, που τους ωθούν προς την ανέλιξη ως αδιάσπαστα τμήματα της παγκόσμιας ανέλιξης του Είναι. Στη δική μας παράδοση της αδιάσπαστης υπερχιλιετούς Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, οι ένδοξοι πρόγονοι αποτελούν τους κρίκους μιας μακράς αλυσίδας που φτάνει ως τις μέρες μας.
Όσο η Ελληνίδα Γαία που εγγυάται ότι εμψυχώνονται θείες ψυχικές ποιότητες σε ανθρώπινες μορφές, ο Ελληνισμός δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Όσο κι αν οι απέναντι απεργάζονται στο σκοτάδι της κατακόμβης πώς θα τον πλήξουν. Αντίθετα ο Ελληνισμός, η αυθεντική μορφή και ουσία του οποίου είναι η θρησκευτική εκείνη που εγγυάται ο Εθνισμός του, θα χαρίζει ανιδιοτελώς, το πρότυπο ενός βίου κατά φύσιν και κατ΄Αρετήν. Κάνοντας προσλήψιμη και κατανοητή την πόρευση προς το Θεοίς Συζήν, δια της Λογικότητος, αυτού του ανυπέρβλητου δώρου των Θεών προς τους ανθρώπους.
Η δική μας παράδοση δεν βλέπει με τρόμο τον θάνατο, δεν ελπίζει σε τίποτα για το μετά, δεν οπισθοχωρεί μπροστά στον τρόμο της μη ύπαρξης που προπαγανδίζει ο μονοθεϊσμός για το επέκεινα, δεν ικετεύει τίποτα και κανέναν. Η δική μας παράδοση γνωρίζει ότι ο θάνατος είναι μια αναπόδραστη «γεωμετρία» για να ενωθεί η αρχή με το τέλος, της κυκλικής ροής από το ένα στο πολλαπλό και από το πολλαπλό στο ένα.
Στην δική μας παράδοση, οι τεθνεώτες δεν αποτελούν απολιθώματα του παρελθόντος που διαλύονται στον αέρα. Η παρουσία τους συνεχίζεται μέσα από την λατρεία στον Οίκο. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της οικογένειας. Ευφραίνονται με τα παιδικά γέλια, την ευωχία των Εορτασμών, τις σπονδές του ερυθρού οίνου. Τα προγονικά πνεύματα θα είναι πάντα παρόντα στις μικρές και μεγάλες στιγμές του οίκου, όσο οι απόγονοι θα τους μνημονεύουν και θα τους τιμούν.
Στην δική μας παράδοση, οι τεθνεώτες δεν είναι βιογραφικά προς εξαργύρωση, ούτε αναμένουν κάποια κρίση στο «μετά». Θεωρούμε πνευματικούς προγόνους μας αυτούς που έζησαν μέσα στο πλέγμα σχέσεων που δημιουργείται ανάμεσα σε Θεούς και Θνητούς και ονομάζεται Ελληνική Εθνική Θρησκεία. Αυτοί που τίμησαν, εξέλιξαν και αφοσιώθηκαν για να υπερασπιστούν την Σοφία που πηγάζει από αυτή την σχέση αποτελούν τους πιο επιφανείς προγόνους της δικής μας καταγραφής μέσα στην ιστορία.
Στη δική μας παράδοση υπήρξαν θείοι άνδρες και γυναίκες που χάρισαν στους συνανθρώπους τους εκείνη την ματιά που μπορεί και «βλέπει» πέρα από το εξωτερικό κέλυφος των μορφών, την θεία ουσία που διαπερνά και συναρμόζει τα πάντα μέσα στο εύτακτο Σύμπαν. Οι ευκλεείς αυτοί πρόγονοι καθιέρωσαν τελετουργικά, ίδρυσαν πόλεις, εξάλειψαν λοιμούς, έδιωξαν το άγος μιασμάτων, θεσμοθέτησαν Νόμους και Δίκαιο, κατέγραψαν την διαλεκτική με τους Θεούς σε φιλοσοφικό Λόγο, ίδρυσαν μυστήρια, υπέδειξαν ιάσεις και θεραπείες και έγιναν ιατροί και θεραπευτές των ανθρώπων, θεσμοθέτησαν το αγωνιστικό έθος. Έγιναν οι παραστάτες και συνοδοιπόροι του Έθνους μας. Τιμήθηκαν από τις πόλεις τους ως αφηρωϊσμένοι νεκροί και επαναπατρίστηκαν τα οστά τους, ως την σύνδεση εκείνη με το παρελθόν που εγγυάται την συνέχεια της Ελληνικής παράδοσης. Αντίθετα αυτό που θεωρούνταν ως «σώμα» του μιάσματος σκορπιζόταν στον αέρα ή καταποντιζόταν στην βαθιά θάλασσα, μακριά από την πολιτική ιεροπραξία και την Αγνεία της κοινότητος που φιλοξενεί Θεούς.
Στη δική μας παράδοση τιμώνται ως πανεθνικοί πλέον ευεργέτες, παραστάτες και καθοδηγητές όλοι αυτοί οι θνητοί που ανήκουν πλέον στην χορεία των Ηρώων ως Ηλιακές συνειδήσεις. Το χαρακτηριστικό ωστόσο που τους αναδεικνύει σε Ηλιακές συνειδήσεις είναι ότι παρέμειναν έως το τέλος τους αμετακίνητοι στον δρόμο της Αρετής. Αυτό το ένδοξο τέλος, εκεί που η αρχή ενώνεται με το πέρας είναι αυτό που δίνει νόημα και αποδίδει αξίες σε όλο τον προηγούμενο βίο. Το ένδοξο τέλος είναι αυτό που επιτρέπει στις πράξεις αυτής της ζωής ν΄αντηχούν στην αιωνιότητα.
Στην δική μας παράδοσης της αδιάσπαστης Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας δεν υπάρχει ο θάνατος όπως τον ορίζει ο μονοθεϊσμός, παρά μόνο μια αδιάκοπη εναλλαγή μορφών μέσα στην αέναη ροή του σύμπαντος κόσμου. Μακάριος όποιος έφτασε στο πέρας και κατάφερε να καθυποτάξει τις προσωπικές του φιλοδοξίες στον κοινό σκοπό και τον ιερό αγώνα για την παλινόρθωση του Ελληνικού Έθνισμού.
Τιμή και μνήμη για Θεούς και Προγόνους.
ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ
