Ανακοίνωση 180 / 20.12.2005
Ώρες - ώρες η λεηλατημένη και παπαδοκρατούμενη χώρα μας έχει μέσα στην τραγικότητά της και τη κωμική της πλευρά. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η χθεσινή πρόταση του υπουργού Ανάπτυξης κ. Σιούφα να καταργηθεί το δικαίωμα της κυριακάτικης αργίας για τους εμποροϋπαλλήλους τουλάχιστον 7 φορές τον χρόνο, τάχα για να τονωθεί ο. τζίρος της αγοράς (λες και είναι τα ωράρια και όχι η πασίδηλη φτώχεια των καταναλωτών η αιτία για την όποια αγοραστική απροθυμία).
Η αφαίρεση ενός ακόμα από τα λιγοστά πλέον εναπομείναντα δικαιώματα των ανυπεράσπιστων εργαζομένων αυτού του τόπου είναι βεβαίως το τραγικό στοιχείο της ιστορίας αυτής. Το κωμικό (έως και γελοίο ακόμα) στοιχείο της είναι ωστόσο, ότι ο κ. υπουργός προνόησε στην πρότασή του να ανοίγουν την Κυριακή τα καταστήματα. μετά την 10η πρωϊνή «προκειμένου να μην δημιουργηθεί θέμα με την κάλυψη των θρησκευτικών υποχρεώσεων εμπόρων και εμποροϋπαλλήλων» (εφημ. «Ναυτεμπορική» 20.12.05, σελ. 9).
Προφανώς ο κ. υπουργός θεωρεί μέσα στον υάλινο ή στον υπό λιβανισμένο ημίφως κόσμο του, ότι αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει σήμερα τον Ελληνικό λαό είναι το εάν θα προσέλθει ή όχι κάτω από τους άμβωνες των ρασοφόρων για να ακούσει τα βυζαντινά ξεσπάσματά τους ενάντια στην Δημοκρατία και την ελεύθερη σκέψη. Απατάται όμως οικτρά και ίσως θα έπρεπε να κατέβει επιτέλους, σε μία ζώνη αρκετά χαμηλότερη από εκείνη όπου στέκει ο δεσποτικός βυζαντινός θρόνος του χριστιανάρχη αρχιεπίσκοπου, εκεί στην ζώνη της πραγματικής ζωής, όπου καθημερινά μοχθούν για τον επιούσιο οι κανονικοί άνθρωποι, οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας.
Τότε θα έβλεπε πολύ καθαρά ο κ. υπουργός τι είναι αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τον Ελληνικό λαό, και εμείς τουλάχιστον είμαστε σε θέση να τον διαβεβαιώσουμε, ότι ελαχιστότατοι είναι εκείνοι που τους απασχολεί ο. εκκλησιασμός τους (!!!) Το και εδώ επίσης κωμικοτραγικό είναι μάλιστα, ότι αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τον Ελληνικό λαό (και από ό,τι φαίνεται ο κ. υπουργός αλλά και ολόκληρη η κυβέρνηση αγνοούν), έχει να κάνει με το βιοτικό του επίπεδο και την αξιοπρέπεια στην καθημερινή διαβίωσή του, μία αξιοπρέπεια που δύσκολα μπορεί να τηρηθεί με τους χαμηλότερους μισθούς και τα ακριβότερα αγαθά της Ευρώπης. Και το χαρακτηρίζουμε κωμικοτραγικό, γιατί στο βάθος αυτού του ζωτικού σε τελευταία ανάλυση αιτήματος είναι και η εφεξής ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ της αμύθητης κινητής και ακίνητης περιουσίας, η οποία βρίσκεται κακώς στα χέρια των θεοκρατών της Εκκλησίας αντί της Πολιτείας, και άρα την αποστερείται ο Ελληνικός λαός.
Στο βάθος αυτού του αιτήματος είναι η ΔΗΜΕΥΣΗ της αμύθητης κινητής και ακίνητης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, προς άμεση κάλυψη των δημοσίων ελλειμμάτων και, κυρίως, προς ενίσχυση των ασφαλιστικών φορέων του λαού, οι οποίοι (όχι βεβαίως από ευθύνη του λαού) έχουν καταστεί ελλειμματικοί, με αποτέλεσμα ακόμα και οι φτωχικές συντάξεις του να κινδυνεύουν, και μάλιστα στο πολύ άμεσο μέλλον. Για αυτήν την αναγκαία τακτοποίηση πάντως, δηλαδή την ΔΗΜΕΥΣΗ του δημόσιου πλούτου που έχουν ιδιοποιηθεί οι θεοκράτες, η Πολιτεία μπορεί να κάνει επιτέλους το χατίρι του λαλίστατου και προκλητικού αρχιεπίσκοπου κ. Παρασκευαϊδη - Χριστόδουλου και να καταφύγει στο, τόσο ποθητό γι' αυτόν από ό,τι φαίνεται, ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Ένα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, πριν το οποίο βεβαίως η κάθε πλευρά θα επιχειρηματολογήσει ισόποσα ενώπιον του Ελληνικού λαού. Αν μη τι άλλο, για να καταμετρηθούν τουλάχιστον εγκύρως τα πραγματικά ποσοστά των πολιτών που επιθυμούν ν' ανήκουν σε μία θεοκρατία ή σε ένα σύγχρονο λαϊκό Κράτος.
