Επιστολή υπ' αριθμ. 187 / 7.9.2006
Προς
Μαριέττα Γιαννάκου
Υπουργό Εθνικής Παιδείας και θρησκευμάτων
Κυρία Υπουργέ,
Νιώθουμε ως πολίτες πραγματική ευχαρίστηση όταν ενέργειες της πολιτείας, μάς φέρνουν στην ανάγκη να εκφράσουμε συγχαρητήρια από καρδιάς και όχι παράπονα ή αρνητικές επισημάνσεις.
Αφορμή για αυτή την επιστολή είναι η σχετική εγκύκλιος του υπουργείου σας, σύμφωνα με την οποία - επιτέλους - μπαίνει τέρμα στην παρουσία εξομολόγων ιερέων και στην εξομολογητική διαδικασία μέσα στα σχολεία.
Γιατί, όπως πολύ σωστά είναι τονισμένο και στην εγκύκλιο, η «εξομολόγηση» δεν διασταυρώνεται πουθενά με τη γνωστική διαδικασία, η οποία είναι και η αποστολή της συστηματικής Παιδείας.
Η γνωστική αποστολή του σχολείου, εάν γίνεται σωστά, τότε σίγουρα εξοπλίζει και τα παιδιά μας με το κατάλληλο ήθος αλλά και την παρρησία εκείνη που σημαίνει ευθύνη των πράξεών τους, χωρίς την ανάγκη εξομολόγων και ενοχικών διεργασιών, που τραυματίζουν το ελεύθερο πνεύμα κάθε ανθρώπου, πόσο μάλλον των μικρών παιδιών.
Η αγωνία που μας διακατέχει ως πολίτες και ως γονείς είναι αυτή που υποθέτουμε διακατέχει και εσάς για τους ίδιους ακριβώς λόγους: να δούμε από τα σχολεία να βγαίνουν παιδιά - συνειδητοί πολίτες, με ανεπτυγμένη κρίση, λογικό νου και απελευθερωμένη φαντασία, άνθρωποι δηλαδή που μεθαύριο, εντασσόμενοι στην παραγωγή, θα ανεβάσουν τον ποιοτικό πήχυ της Κοινωνίας των Πολιτών.
Χωρίς να εγκαταλείπουμε τα πάγια αιτήματά μας, ένα εκ των οποίων είναι και η αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών με εκείνο της Θρησκειολογίας και της Ιστορίας όλων των Θρησκειών (συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής Εθνικής), οφείλουμε να σας συγχαρούμε για την απόφασή σας αυτή και να σας δηλώσουμε πως θα είμαστε ως φορέας και ως πολίτες στο πλευρό σας, για οποιαδήποτε απόφασή σας βρίσκεται στο δρόμο του Ορθού Λόγου και της Προόδου.
Με τιμή,
