ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 237 / 12.4.2011
Μία βασική διαπίστωση αναφορικά με την Ιστορία είναι ότι κατά κανόνα την γράφουν οι νικητές. Και επειδή προτού καν καταχωθεί ο Βωμός των 12 Θεών η ορθόδοξη θεοκρατία, που διέταξε την πολιτική ορντινάντσα της να τον καταχώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα («επειδή η υπεράσπισή του από τους Εθνικούς αποτελεί προοίμιο κοινωνικής σύγκρουσης»), ήδη έχει αρχίσει να γράφει καθ' όπως την βολεύει την ιστορία του αγώνα μας για την μη κατάχωση, είμαστε υποχρεωμένοι αυτήν την ιστορία να την γράψουμε πρώτοι εμείς. Οι αφελείς που ψάχνουν να βρουν ρασοφόρους ή στρατευμένους κονδυλοφόρους σε αυτή την απόπειρα της ορθόδοξης θεοκρατίας δεν θα τους δουν βεβαίως ποτέ, αφού αυτή δεν τολμά να ρισκάρει την ευθύνη του ωμού παρεμβατισμού της. Αντίθετα, την βρώμικη δουλειά την έχει αναθέσει, όπως συχνότατα το κάνει, σε υποτιθέμενους «δικούς» μας, κατά πλειοψηφία μάλιστα ανώνυμους ή ψευδώνυμους, μέσα από το ανεξέλεγκτο Διαδίκτυο.
Όταν στις 12 Φεβρουαρίου ανέκυψε το πρόβλημα της ανάγκης επανακατάχωσης του Βωμού των 12 Θεών που ήλθε στο φως κατά τις εργασίες του ΗΣΑΠ για τις σιδηροτροχιές μεταξύ των σταθμών Μοναστηρακίου και Θησείου, το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών, ως ο φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, εξέδωσε αυθημερόν την 235/12.2.2011 ανακοίνωση - καταγγελία, όπου ανάμεσα σε άλλα τόνιζε ότι «για την ώρα είμαστε αδύναμοι να αποτρέψουμε την βαρβαρότητα. Όπως και είμαστε για την ώρα αδύναμοι να αποτρέψουμε το ολοκληρωτικό ρήμαγμα της πατρίδας μας. Να ξέρουν όμως οι βάρβαροι ότι και το ελάχιστο εκείνο τμήμα του Βωμού που σήμερα εξέχει από τις σιδηροτροχιές τους, εκείνη η μικρή γωνίτσα, θα αποτελεί για εμάς σήμα ταυτότητας αλλά και οργής. Οργής για την καλλιεργημένη πολιτισμική καθυστέρηση, οργής για την εισαγόμενη βαρβαρότητα, οργής για την οικονομικοποίηση του ανθρώπου, οργής για τον εκμαυλισμό του λαού. Γι' αυτό και θα εξακολουθήσουμε να μαχόμαστε. Για να έλθει κάποτε, σε κοντινό ή μακρινό μέλλον, η ώρα που θα περπατήσουν ξανά πραγματικοί Έλληνες σε τούτον τον χιλιορημαγμένο τόπο. Η ώρα που θα ανασκαφούν όχι μόνο σιδηροτροχιές, αλλά και οδοί και μέγαρα και ξένα λατρευτικά κτίσματα για να βγούνε ξανά στην επιφάνεια οι παλαιοί ή για να υψωθούν οι σύγχρονοι Βωμοί τους».
Τα πιο πάνω γράφτηκαν ορθότατα, όχι επειδή είμαστε. «ηττοπαθείς», αλλά επειδή απλώς γνωρίζουμε καλά την νεο-ελληνική πραγματικότητα και, κυρίως, το ηθικό και ψυχολογικό επίπεδο των νεοελλήνων. Οι μόνον 30 - 40 που είχαν έλθει να προστεθούν στα 150 δικά μας μέλη στο κάλεσμά μας για διαδήλωση έξω από το Μουσείο Ακροπόλεως την Κυριακή 2 Αυγούστου 2009 με αφορμή την λογοκρισία του βίντεο του Γαβρά από ένα πλήθος πολλών χιλιάδων χαβαλέδων που δήλωναν μέσω Facebook ότι θα παραστούν, μας είχαν αρκούντως αποκαλύψει με τι έχουμε να κάνουμε και τι μπορούμε να περιμένουμε. Ανάλογο είχε άλλωστε συμβεί και στις δύο συγκεντρώσεις που διοργάνωσαν νεαροί άνθρωποι επίσης μέσω Facebook για την φορολόγηση της Εκκλησίας τον Μάρτιο του 2010: ενώ δεκάδες χιλιάδες χαβαλέδων δήλωναν που θα παραστούν, παρέστησαν τελικά μόνον 40 άτομα στην πρώτη (κυρίως αθεϊστές) και 200 στην δεύτερη, την οποία ενίσχυσαν 150 περίπου μέλη μας.
Την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011 η ομάδα «Θύρσος» άνοιξε με τον νεανικό ενθουσιασμό των μελών της μία διαφορετική προοπτική και, με την προσθήκη των δυνάμεων του συλλόγου «Εύ πράττειν» με πρόεδρο τον Γιώργο Τσαγκρινό και της Νεολαίας του ΥΣΕΕ, έδωσαν την ελπίδα ότι ίσως κάτι θα μπορούσε να γίνει εάν δημιουργείτο μία «Πρωτοβουλία Πολιτών» με αντικείμενο την διάσωση και ανάδειξη του Βωμού. Η μικρή συγκέντρωση των 300 ατόμων που μαζεύτηκαν εκείνη την Κυριακή στην είσοδο της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών, απετέλεσε την θρυαλλίδα για την έκρηξη μιας μαζικότερης κίνησης για την υπεράσπιση του Βωμού.
Μετά από λίγες ημέρες, ο εκδότης του περιοδικού «Ιχώρ» Βαγγέλης Μπεξής φιλοξένησε στα γραφεία του μία συζήτηση 30 περίπου ανθρώπων επάνω στην πιθανότητα να υπάρξει όντως μια τέτοια μαζικότερη κίνηση. Παρά την δική μας, εκπεφρασμένη εδώ και χρόνια, θέση ότι πέραν κάποιων λίγων συλλογικοτήτων και ατόμων καλού ήθους και σοβαρού έργου δεν αναγνωρίζουμε «χώρο» αρχαιολατρών, δηλώσαμε την απεριόριστη υποστήριξή μας σε έναν μαζικότερο αγώνα για την σωτηρία του Βωμού υπό μία ανεξάρτητη από τις επιμέρους οργανώσεις και ομάδες «Πρωτοβουλία Πολιτών», αφού όμως πρώτα κάναμε σαφές ότι το ΥΣΕΕ δεν συνυπογράφει τίποτε με νομικές ή φανταστικές οντότητες που δεν θεωρεί ομοειδείς ή ομοϋψείς του. Σε συζητήσεις που ακολούθησαν, τόσο προφορικές όσο και διαδικτυακές, κάναμε την θέση μας αυτή όσο πιο ξεκάθαρη γίνεται, στο πλαίσιο που οι καλοί λογαριασμοί είναι που υποτίθεται ότι κάνουν και τους καλούς φίλους: «η συμμετοχή μας στον αγώνα για τον Βωμό δεν μας εξισώνει οριζόντια με τους πάντες, ούτε δίνουμε αφέσεις αμαρτιών. Συμπολεμάμε για έναν σκοπό και αναγνωρίζουμε ως ομοίους μας μόνον όσους έχουν ποιότητα, έργο και αρετή.».
Εμπράκτως στηρίζοντας χρηματικά, ηθικά και οργανωτικά, όλες τις προσπάθειες που απαιτήθηκαν μέχρι την ογκώδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της 13ης Μαρτίου 2011 μέσα στην Αρχαία Αγορά, δίχως όμως να προβαλλόμαστε ως οργάνωση, είδαμε με χαρά την υλοποίηση της διαμαρτυρίας από περισσότερους από 2.500 Συνέλληνες και επανδρώσαμε τις επί εβδομάδες βάρδιες φύλαξης του Βωμού για να εμποδιστεί η αιφνιδιαστική κατάχωσή του. Το βράδυ της ίδιας κιόλας ημέρας (13.3.2011) στείλαμε την 236 / 13.3.2011 επιστολή μας προς το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.), με την οποία τονίσαμε ότι η επιλεγείσα εσπευσμένη κατάχωσή «δεν είναι πια δυνατή, αφού στρέφεται βάναυσα ενάντια στα ηθικά κριτήρια του υγιούς τμήματος του ελληνικού λαού» και υπογραμμίσαμε παράλληλα ότι εν τέλει δεν υπάρχει καν δίλημμα επιλογής ανάμεσα σε ανέφικτες τεχνικά και οικονομικά λύσεις και άρα «δεν υπάρχει καμμία απολύτως σοβαρή δικαιολογία για να υλοποιηθεί η κατάχωση του Βωμού των 12 Θεών που μεθόδευσε αρχικά ο ΗΣΑΠ» αφού το «πρόβλημα» μπορεί να λυθεί με μόνιμη μονή σιδηροτροχιά στο εν λόγω σημείο. Δυστυχώς όμως ελαχιστότατοι άνθρωποι από όλους όσους στεγάζονταν υπό την «Πρωτοβουλία Πολιτών» υιοθέτησαν την θέση μας αυτή.
Ακόμα χειρότερα, στην συνεδρίαση του Κ.Α.Σ. που έγινε μία σχεδόν εβδομάδα αργότερα, στις 22 Μαρτίου 2011 και στην οποία το ΥΣΕΕ, αν και είχε ήδη εξασφαλίσει δικαίωμα παράστασης το παραχώρησε εξολοκλήρου στην «Πρωτοβουλία Πολιτών», δυστυχώς δεν υπήρξε η ταχύνοια να αρπαχτεί από τον αέρα και να κατέβει στο τραπέζι η αιφνιδιαστική πρόταση του νομικού του ΗΣΑΠ για προσωρινή μεταφορά του Βωμού έξω από τον χώρο διέλευσης των συρμών. Εκεί εμείς θεωρούμε ότι χάθηκε κάθε ελπίδα για αποτροπή της κατάχωσης. Υπήρχαν εξαρχής μέσα στην «Πρωτοβουλία» κάποιοι που για τους δικούς τους λόγους είχαν απορρίψει την όποια μετακίνηση με την δογματική κραυγή «δεν κινούνται τα ακίνητα», δεν θέλουμε όμως να αποδώσουμε σε συνειδητή κόντρα προς το ΥΣΕΕ (που είχε εξαρχής συζητήσει και την εκδοχή της μετακίνησης ως έσχατη λύση, με σύνταξη μάλιστα σχετικών σκαριφημάτων) το ατυχές γεγονός ότι δεν εκμεταλλεύθηκαν οι εκπρόσωποι της «Πρωτοβουλίας» την αιφνιδιαστική πρόταση του ΗΣΑΠ.
Χωρίς λοιπόν να έχουμε βρει επαρκή στήριξη στην θέση μας για μόνιμη μονή γραμμή (στο υπόμνημα που κατέθεσε στο Κ.Α.Σ. η «Πρωτοβουλία», αυτή υιοθετήθηκε μόνον ως προσωρινή λύση) και με την προοπτική της μεταφοράς του Βωμού οριστικά πλέον χαμένη, εμείς του ΥΣΕΕ εξακολουθήσαμε να στηρίζουμε τον αγώνα της «Πρωτοβουλίας Πολιτών», που τώρα όμως μοιραία περιοριζόταν σε επί 24ωρης βάσης σκοπιές για αποτροπή νυκτερινής αιφνιδιαστικής κατάχωσης. Επί εβδομάδες, μαζί με κάποιους ηρωϊκούς Συνέλληνες, 100 όλους κι όλους, είτε από άλλους φορείς (με δυνατότερο το «Ευ πράττειν» που κυριολεκτικά διέπρεψε σε αυτό το έργο), είτε μεμονωμένα άτομα, κρατήσαμε αυτές τις σύγχρονες Θερμοπύλες και αποτρέψαμε δυναμικά αρκετές απόπειρες κατάχωσης. Προκειμένου μάλιστα να μπορεί να ζητηθεί η παραπομπή στο αυτόφωρο των επικεφαλής των συνεργείων που θα επιχειρούσαν τις αιφνιδιαστικές καταχώσεις, κατατέθηκε ήδη από τις 18 Μαρτίου και μήνυση, την οποία υπέγραψαν εκπρόσωποι των κύριων οργανώσεων που συμμετείχαν στην «Πρωτοβουλία Πολιτών» (ανάμεσά τους και το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών).
Ενώ όμως εμείς κρατούσαμε μαζί με τους άλλους Συνέλληνες Θερμοπύλες, μερικοί «ελληναράδες» του υποτιθέμενου «χώρου», αυτού ακριβώς του ανύπαρκτου «χώρου» που εδώ και χρόνια αρνούμαστε, καθισμένοι πίσω από πληκτρολόγια και οι περισσότεροι με αρχαιοπρεπή ψευδώνυμα, άρχισαν τις πρώτες επιθέσεις διαλυτικής προπαγάνδας, κυρίως κατά του ΥΣΕΕ και δευτερευόντως κατά 3 - 4 Συνελλήνων που είχαν πρωταγωνιστήσει στον αγώνα της «Πρωτοβουλίας Πολιτών» και άρα είχαν διαπράξει το. «έγκλημα» να διακριθούν. Αυτές οι επιθέσεις φυσικά κλιμακώθηκαν τις επόμενες ημέρες, ακόμα και την Κυριακή 27 Μαρτίου, που, σε αναμονή της απαραίτητης για την κατάχωση υπουργικής απόφασης, η «Πρωτοβουλία» αγωνιζόταν στην είσοδο της Ακροπόλεως, με δίγλωσσο πανό και μοίρασμα στους τουρίστες ενός σύντομου ενημερωτικού κειμένου σε 6 γλώσσες. Τα καθάρματα άφηναν τώρα υπονοούμενα για τα μέλη της «Πρωτοβουλίας» που τους είχε ανατεθεί η διαπραγμάτευση με τον ΗΣΑΠ, ενώ εμείς, το ΥΣΕΕ, δεχόμασταν επίθεση ότι δήθεν. «τα παίρνουμε από τον Σόρος» και. «είμαστε υπέρ των λαθρομεταναστών» επειδή εδώ και χρόνια συμμετέχουμε ως ο φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, και πολύ καλά κάνουμε, στην «Εθνική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενάντια στις Διακρίσεις στους χώρους εργασίας» (έχοντας εκτοπίσει μάλιστα την Ορθόδοξη Εκκλησία που αποχώρησε επιδεικτικά όταν έγινε δεκτή η είσοδός μας). Προφανώς όλοι αυτοί οι φθονεροί ή έμμισθοι ποντικοί, κάτω από την αδέξια αρχαιόφιλη μάσκα τους «γουστάρουν» ορθόδοξη θεοκρατία και ενοχλούνται που εμείς ευθαρσώς δηλώνουμε ότι «είμαστε οι Ινδιάνοι της Ελλάδος»!
Στις 5 Απριλίου ήλθε βεβαίως η υπουργική απόφαση Γερουλάνου, με την οποία ο υπουργός έδινε το πράσινο φως και την τυπική «νομιμοποίηση» για την άμεση κατάχωση του Βωμού και αυτόματα μετέτρεπε σε παράνομους όλους εμάς τους επί τόπου υπερασπιστές του Βωμού. Προς χαρά των εργολάβων, του ΗΣΑΠ και της Εκκλησίας, το ψευδώνυμο ελληνικό κράτος έβγαζε επιτέλους παράνομους όσους εφεξής θα υπερασπίζονταν τα μνημεία των πραγματικών Ελλήνων!
Η «Πρωτοβουλία Πολιτών» έμεινε όμως εκεί απτόητη, εν αναμονή μιας γενικής συνέλευσης μπροστά από την είσοδο της Αρχαίας Αγοράς στις 10 Απριλίου για να ληφθούν αποφάσεις περί του τρόπου συνέχισης και πιθανής κλιμάκωσης του αγώνα, επάνω από τον οποίο επικρεμόταν η σφραγίδα του παρανόμου. Οι λιγότεροι από 100 ηρωϊκοί Συνέλληνες που επί εβδομάδες φρούρησαν επί 24ώρου βάσεως τον Βωμό, εξακολουθούσαν να στέκουν στις Θερμοπύλες.
Αυτό όμως ενόχλησε το βαθύ κράτος που μετά την απόφαση Γερουλάνου ήθελε να δει εντελώς ελεύθερο τον δρόμο για την ολοκλήρωση των σχεδίων του. Και επειδή θα ξεφτιλιζόταν εάν έστελνε τα ΜΑΤ να απομακρύνουν υπερασπιστές αρχαιοελληνικών μνημείων, έστειλε το παρακράτος να κάνει την βρώμικη δουλειά. Υποδυόμενοι τους «αναρχικούς», 50 κανονικοί τραμπούκοι επετέθησαν στην νυκτερινή βάρδια της 8ης προς 9η Απριλίου και παρά την αρχική ψυχραιμία και γενναιότητα των Συνελλήνων (μία νεαρή μάλιστα κοπέλα, μέλος του ΥΣΕΕ, στάθηκε ανάμεσα στους τραμπούκους και το πανό που προσπάθησαν να ξεσκίσουν), τελικά έστειλαν στο νοσοκομείο τέσσερις συναγωνιστές.
Με τις λασπολογίες και προβοκάτσιες των φθονερών ή έμμισθων ποντικών πίσω από τα πληκτρολόγια να δίνουν και να παίρνουν, το ίδιο και οι προβοκατόρικες προτροπές να. «οπλιστούμε» ή να έλθουν προς βοήθειά μας οι. «ναζιστές», με την παθητικότητα των πολλών να παραμένει έως βαθμού αηδίας αμείωτη παρά τις συνεχείς εκκλήσεις της «Πρωτοβουλίας» για ενίσχυση των βαρδιών με νέους εθελοντές, με την απειλή νέων επιθέσεων από τους «αναρχικούς», φθάσαμε τελικά στις 10 Απριλίου στην γενική συνέλευση μπροστά από την είσοδο της Αρχαίας Αγοράς. Είχαμε κάνει έκκληση για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μαζικότητα, αφού εκεί, με περιθώρια που από παντού στένευαν, θα λαμβάνονταν οι καθοριστικές αποφάσεις περί του τρόπου συνέχισης και πιθανής κλιμάκωσης του αγώνα.
Από τους 600 και βάλε που περιμέναμε, ήλθαν τελικά 100 περίπου άτομα, εκ των οποίων τα πιο πολλά ήσαν μέλη μας, και αντί στην είσοδο της Αγοράς, για έναν λόγο που δεν μάθαμε ποτέ, η συνέλευση σπρώχτηκε στον πεζόδρομο του Κεραμεικού. Αυτό ήταν η χαριστική βολή σε έναν αγώνα κατά τον οποίο ενώ κάποιοι λίγοι έδιναν την ψυχή τους, άλλοι ενδιαφέρονταν περισσότερο να διαλύσουν, να δυσφημίσουν και να ακυρώσουν, κάτω από το εξίσου επαίσχυντο μπανιστήρι των πολλών. Τι αποφάσεις μπορούσαν να ληφθούν σε εκείνη την συνέλευση, πόσω μάλλον όταν κάποιοι ελάχιστοι πλην όμως θορυβώδεις είχαν αρχίσει να αφήνουν υπονοούμενα για την «Πρωτοβουλία» ότι «ξεπουλήθηκε» ή «συνθηκολογεί»; Κάποιοι προσπάθησαν να υιοθετήσουν ασφαλιστικά μέτρα που όμως, όπως τουλάχιστον μας ενημέρωσε ο δικηγόρος που τα είχε ξεκινήσει θα εκδικάζονταν πολύ αργά, στις 27 Απριλίου, όταν δηλαδή ο Βωμός θα είχε ήδη καταχωθεί, ενώ κάποιοι νεοεμφανισθέντες πίεζαν ανεδαφικά και δημαγωγικά για «αίματι» υπεράσπιση του Βωμού.
Το ΥΣΕΕ στήριξε από την αρχή μέχρι το τέλος την «Πρωτοβουλία», όμως μετά το φιάσκο της 10ης Απριλίου δεν υπήρχαν πια τρόποι νόμιμης συνέχισης της αντίστασης και ήταν φανερό ότι άνοιγε διάπλατα ο δρόμος για τους κάθε λογής προβοκάτορες. Την επόμενη ημέρα έλαβε χώρα η τελική συνάντηση στα γραφεία του περιοδικού «Ιχώρ» για το ποια θέση θα τηρούσε απέναντι στην επερχόμενη κατάχωση η ήδη πολλαπλά προδομένη από την απάθεια και ομοίως πολλαπλά υποσκαφθείσα από την λασπολογία «Πρωτοβουλία». Δεν υπήρχε όμως ουσιαστικά τίποτε να επιλεγεί. Η πλειοψηφία των ομάδων που συμμετείχαν δέχθηκαν με την λογική «το μη χείρον βέλτιστον» την υπόσχεση τής μετά από κάποια χρόνια οριστικής απομάκρυνσης των γραμμών που έδωσε ο ΗΣΑΠ, ενώ, αν και διαφοροποιήθηκε, το ΥΣΕΕ δεν «άδειασε» τους συναγωνιστές, αλλ' αντιθέτως έδωσε την πλήρη υποστήριξή του στον όλον αγώνα της «Πρωτοβουλίας», και ιδιαιτέρως μάλιστα σε όσους αγωνίστηκαν στην πρώτη γραμμή και τα ονόματά τους μοιραία πήραν μεγαλύτερη δημοσιότητα, αφού προφανώς στις ημέρες που έρχονται θα γίνουν οι καινούργιοι στόχοι των φθονερών ή έμμισθων ποντικών, στα διαλείμματα των επιθέσεων κατά του ΥΣΕΕ.
Η ιστορία του έντιμου αλλά εξαιρετικά άνισου αγώνα για την σωτηρία του Βωμού των 12 Θεών έκλεισε σήμερα, στις 12 Απριλίου, ημέρα που όλες οι ομάδες που συμμετείχαν στην «Πρωτοβουλία Πολιτών» απέσυραν από την είσοδο της Αρχαίας Αγοράς τα πανό τους και φυσικά το ίδιο έπραξε και ο φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας. Από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα δόθηκε μια πολύ μεγάλη μάχη που δεν χαρακτηρίστηκε από «ήττα», όπως θέλουν να το παρουσιάζουν οι ποντικοί και οι προβοκάτορες, αλλά από μία επί δύο ολόκληρους μήνες ισχυρότατη και συγκροτημένη αντίστασή μας σε προαποφασισμένη κατάχωση. Ζυμώθηκαν μαχητές και συσφίχτηκαν αγωνιστικές φιλίες. Συνειδητοποίησε και ο τελευταίος από εμάς ότι μπορούμε να πετύχουμε πάρα πολλά, αρκεί να έχουμε στρατηγική, αυτοπειθαρχία και οργάνωση και ποτέ πια να μην αναζητούμε στήριξη από τους απαθείς ή τους παθολογικά ανοργάνωτους.
Αν μη τι άλλο, εκείνο που ελπίζουμε να κατάλαβαν καλά εκείνοι που τίμια συμμετείχαν στην «Πρωτοβουλία Πολιτών» είναι ότι ο εχθρός δεν επιτίθεται πάντοτε με το επίσημο πρόσωπο του αντιπάλου και ότι οι αγώνες δεν μπορεί να στηρίζονται στην κυκλοθυμία των ανοργάνωτων πληθών ή στο κατά πόσο είναι ικανό το κριτήριό τους να απωθήσουν την α ή β διαλυτική προπαγάνδα ή να αμυνθούν στην κατευθυνόμενη φημολογία και λασπολογία. Ελπίζουμε να κατάλαβαν ότι τους πολέμους τους κάνουν μόνον οι πολεμιστές και όχι οι τυχάρπαστοι, οι χαβαλέδες ή οι ονειροπαρμένοι. Ελπίζουμε να κατάλαβαν ότι η Αρετή δεν μπορεί ποτέ να συμμαχήσει δίχως να δεχθεί αμέτρητες πισώπλατες μαχαιριές με την αθλιότητα. Ελπίζουμε να κατάλαβαν τέλος και ποια ακριβώς σφάλματα θα πρέπει να αποφύγουμε στην επόμενη (και θα προκύψει σύντομα...) σημαντική μάχη.
