Ανακοίνωση 354/21.7.«2018»
Από το 1900 μέχρι το 1913, η Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή ανέσκαψε στην Κρήτη, την ακμάσασα ακόμα και στους μινωϊκούς χρόνους αρχαία Λεβήνα και έφερε στο φως τα απομεινάρια του Ιερού του Θεού Ασκληπιού και κάποιων άλλων κτιρίων. Δεν ήταν όμως Ιταλία εδώ, ώστε να μπορέσουν να αναδείξουν το σημαντικότατο αυτό Ιερό, διάσημο από τον 4ο αιώνα προ της χρονολόγησης των χριστιανών μέχρι τον 5ο της χρονολόγησής τους, για την υψηλή θεραπευτική του αποτελεσματικότητα, ίση με το Ασκληπιείο της Επιδαύρου. Ήταν «Ελλάδα», η χώρα που, λόγω της ακραίας ορθόδοξης χριστιανικής θρησκοληψίας, έχει απαξιώσει κι εγκαταλείψει όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της, εξαιρουμένων μόνον εκείνων των λίγων «θεαματικών» που αποδίδουν καλά κέρδη από εισπράξεις εισιτηρίου. Ήταν η «Ελλάδα», που σε χωριά 20 σπιτιών έχει 2 ακόμα και 3 και 4 εκκλησίες, ενώ στις ενδιάμεσες αποστάσεις τους, 5 - 10 ακόμα εξωκκλήσια!
Έναν αιώνα μετά την ιταλική ανασκαφή, η αρχαία Λεβήνα βρίσκεται στην άθλια κατάσταση που παρουσίασε σήμερα ένας κρητικός ιστοχώρος, ο οποίος κατήγγειλε μάλιστα πως ο χώρος έχει καταντήσει υπαίθριο πάρκινγκ αυτοκινήτων. Ο ίδιος χώρος βεβαίως, που προ κάποιων δεκαετιών είχε δεχθεί αγριότατο βανδαλισμό, όταν οι εντόπιοι ορθόδοξοι είχαν καταστρέψει την διασωθείσα και αναδειχθείσα από τους Ιταλούς 6μετρη βάση των λατρευτικών αγαλμάτων των Θεών Ασκληπιού και Υγείας, με πρόσχημα πως δήθεν… αναζητούσαν θησαυρό.
Γεγονός τραγικό, πλην όμως εν εξ απείρων, τα περισσότερα των οποίων μάλιστα είναι τραγικότερα. Λ.χ. το Ιερό του Υπάτου Διός στην Βοιωτία, έχει υποστεί μεγαλύτερη βία, και μάλιστα ακόμα και κατά τον 21ο αιώνα, από τους απαρνητές της ανθρώπινης κοινωνίας, τροφίμους της ορθόδοξης μονής που καταπατεί τον ιερό χώρο.
Το ζήτημα της απαξίωσης, φθοράς και αργής εξαφάνισης των μη εκμεταλλεύσιμων αρχαιολογικών μας χώρων, είναι σοβαρότατο και άμεσα συνδεδεμένο με την επιλογή ανάμεσα στην ιστορική και πραγματική εθνική ταυτότητα των Νεοελλήνων, ή στην πλήρη απώλειά της μέσα από την περαιτέρω πολιτισμική κατηφόρα προς την βαθιά ή επιδερμική, πλήρη πάντως βυζαντινοποίηση.
Ή Έλληνας, ή βυζαντινορωμιός. Και τα δύο, δεν γίνεται. Το αποδεικνύει περίτρανα η ανυπαρξία ΕΘΝΙΚΟΥ κράτους, όλα αυτά τα τραγικά 188 χρόνια που το υπηρετικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας νεοελληνικό Κράτος υπάρχει και χρησιμοποιεί απροκάλυπτα καπηλευτικά τον όρο «Ελληνικό», για ν’ αυτοπροσδιορίζεται. Όποιος κάνει πως δεν καταλαβαίνει, είναι συνειδητά κατά του Ελληνισμού. Το ίδιο και όλοι όσοι συμμετέχουν στο κουτοπόνηρο σχέδιο της απαξίωσης, φθοράς και αργής εξαφάνισης των μη εκμεταλλεύσιμων αρχαιολογικών μας χώρων, με τον ευσεβή πόθο πως κάποια ημέρα, ίσως, η Ιστορία των ρωμιών θα ξεκινάει, επιτέλους, από τον 5ο ή 6ο αιώνα της χρονολόγησης των χριστιανών.
