Το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών, ο φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, τίμησε στις 31 Αυγούστου «2025» στον τύμβο των Σαλαμινομάχων τη μνήμη εκείνων των αβάπτιστων Ελλήνων που όρθωσαν το «ξύλινο τείχος» απέναντι στην επελαύνουσα πνευματική υποδούλωση, την θρησκευτική δεισιδαιμονία και την πολιτική τυραννία που έφερνε μαζί της η επίθεση από την Ανατολή και έσωσαν έτσι όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
Η νίκη των Ελλήνων στην Σαλαμίνα υπήρξε αποτέλεσμα φαινομενικά ασύνδετων μεταξύ τους παραγόντων που χρειάστηκαν την στρατηγική ιδιοφυΐα και την διορατικότητα του Θεμιστοκλή για να μπορέσουν να συνταχθούν προς την προοπτική του νικηφόρου αγώνα.
Το 483 τρία μόλις χρόνια πριν την διεξαγωγή της ναυμαχίας, ανακαλύπτεται στο Λαύριο στην θέση Μαρώνεια, ένα νέο μεγάλο προσοδοφόρο κοίτασμα αργύρου. Ένα χρόνο μετά, το 482 ο διορατικός Θεμιστοκλής που έβλεπε τον περσικό κίνδυνο να αυξάνει, πείθει τον αθηναϊκό δήμο με τέχνασμα, να μην δαπανήσει τα χρήματα από την εξόρυξη του αργύρου για προσωπική ευδαιμονία, αλλά να διοχετεύσει το ποσό για την άμυνα της Αθήνας. Έτσι ο δήμος αποφασίζει να ναυπηγήσει 130 επιπλέον τριήρεις και πλέον η ναυτική δύναμη της Αθήνας φτάνει τα 200 πολεμικά πλοία. Όπως αποδείχθηκε αυτή η απόφαση υπήρξε η πλέον κρίσιμη για την έκβαση της ναυμαχίας, τελικά οι Έλληνες κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν 378 πλοία απέναντι σε 1000 περσικά.
Η επιμονή του Θεμιστοκλή να γίνει η ναυμαχία στην Σαλαμίνα ουσιαστικά μετέτρεψε το μειονέκτημα του ελληνικού στόλου σε ακαταμάχητο όπλο εναντίον των Περσών οι οποίοι ηττήθηκαν κατά κράτος στην θάλασσα από την γενναιότητα των Ελλήνων και την βοήθεια των θεών μας. Η βοή που ανυψώθηκε από την Ιερή Ελευσίνα και κατευθύνθηκε σαν νέφος προς τη Σαλαμίνα, ήταν η βοήθεια των Θεών, η θεία απόκριση στην ιερή επίκληση των Ελλήνων για αρωγή στη μάχη.
Στεφάνια κατατέθηκαν επίσης από το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών Κύπρου και τον Οίκο Ελλήνων Εθνικών «Θύρσος».
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ
