από το βιβλίο του Ίνγκβαρ: «Οι Αρχαιόθρησκοι Απέναντι στους Αποκρυφιστές», εκδόσεις «Ανοιχτή Πόλη», Αθήναι 1996, αναδημοσίευση με άδεια
1. Προϊστορικές, Προχριστιανικές και Μεταχριστιανικές Ρουνικές Βραχογραφίες Κι Εγχαράξεις: Στην Σουηδία μόνο, έχουν καταμετρηθεί περίπου 3.000 ενεπίγραφοι βράχοι με πιό φημισμένο τον βράχο του Ρόεκ (9ος αιώνας μ.α.χ.χ.) που φιλοξενεί έπος 725 ρουνών. Στη Νορβηγία και τη Δανία έχουν καταμετρηθεί περίπου χίλιες επιγραφές και μικρότερες στον αριθμό στη Βρετανία, την Ισλανδία, την Ιρλανδία, την Αυστρία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ιταλία και την Ισπανία.
H χρήση των ρουνών «κατηγορήθηκε» τελικά από την Εκκλησία ως σημαντικός φορέας συντηρήσεως της ανεπιθυμήτου εθνικής παραδόσεως των βορείων λαών, και απαγορεύθηκε τελικά με Σύνοδο εν έτει 1412. (Αν και η ρουνική γραφή γενικεύεται τον 3ο με 2ο αιώνα π.α.χ.χ., αρκετοί χαρακτήρες της εμφανίζονται σε κεραμικά του 5.000 π.α.χ.χ., ενώ η σύνδεση και αντιστοιχία κάποιων με συγκεκριμένες θεότητες αποδεικνύεται γύρω στα 1.500 π.α.χ.χ., εποχή στην οποία και τοποθετείται η τελική διαμόρφωση της Οντινιστικής κοσμοαντιλήψεως, θρησκείας και μυθολογίας).
2. Οι Ρωμαίοι Συγγραφείς και Ιστορικοί: Την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έχουμε τις πρώτες σαφείς περιγραφές των Οντινιστικών εθών και κοσμοαντιλήψεων. Ο Τάκιτος (περίπου 55-120 μ.α.χ.χ.) συνέγραψε λ.χ. λεπτομερείς περιγραφές των Γερμανικών και Σκανδιναβικών εθών στο βιβλίο του "Germania".
3. Ύστερες Ρωμαϊκές και Γοτθικές Μαρτυρίες: Ανάμεσά τους εκείνη των δύο διασωθέντων βιβλίων του λατινοφώνου Οστρογότθου ιστορικού Ιορδάνου από τη Δανουβία (μέσα του 6ου αιώνος). Ο Ιορδάνης διασώζει σημαντικά τμήματα από τη μυθολογία των ομοεθνών του της Σκανδιναβίας και της Ουκρανίας (καθώς και κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες εθνολογικές πληροφορίες του Πρίσκου, που έζησε ανάμεσα στους ασιάτες Ούννους το 449).
4. Μαρτυρίες Αράβων και Βυζαντινών Συγγραφέων: Η πιό σημαντική και ολοκληρωμένη αραβική μαρτυρία είναι εκείνη του Ίμπν Φαντλάν που (ως αυτόπτης μάρτυς) περιγράφει τα έθιμα των Βίκινγκς του Βόλγα (922 μ.α.χ.χ.) στο έργο του "Risala". Έπονται εκείνες των Ίμπν Χορανταντμπάχ, Ίμπν Χουρντανταμπί, του γεωγράφου Ίμπν Χαουγκάλ, του αστρονόμου Ιμπραήμ Ίμπν Γιακούμπ και του γεωγράφου Μωχάμεντ Μουγκαντοσί πάνω στο εμπόριο των Βίκινγκς στην Κασπία Θάλασσα και τη Βαγδάτη (985). Από τις μαρτυρίες των Βυζαντινών, ξεχωρίζει το "Χρονικό του Νέστορα" γραμμένο τον 10ο ή 11ο αιώνα, το οποίο ασχολείται με τη σκανδιναβική δυναστεία του Όλεγκ η οποία βασίλευε στους Ρώσους μέχρι το 945, έτος κατά το οποίο εστέφθη ο με σλαβικό όνομα (Σβιατοσλάβ) υιός τού βασιλέως Ίνγκβαρ.
5. Οι Χριστιανοί Χρονογράφοι: Ένας από αυτούς υπήρξε ο Αδάμ της Βρέμης, κληρικός που φιλοξενήθηκε από τον Σουηδό βασιληά Σβέην Έστριτζον (1047-74). Το βιβλίο που συνέγραψε ο Αδάμ της Βρέμης, εμπεριέχει λεπτομερείς περιγραφές παγανιστικών εορτών και ιεροπραξιών της Ουψάλλα, καθώς και περιγραφές των εκεί Ναών και λατρευτικών αγαλμάτων του Όντιν, του Θώρ και της Φρέγια. Άλλη σημαντική μαρτυρία είναι εκείνη του ιεραποστόλου Ανσγκάρ, ο οποίος επεσκέφθη δύο φορές την Ανατολική Σουηδία, καθώς και η "Ιστορία των Νορβηγών Βασιλέων" του μοναχού Θεοδρίκου (1180). Σημαντικά υπήρξαν επίσης και το "Αγγλοσαξωνικό Χρονικό" (9ος αιώνας), τα Ιρλανδικά Χρονικά Ούλστερ, Σκοτόρουμ και Ινισφάλλεν, καθώς και η αγγλική μετάφραση, επί βασιλέως Άλφρεντ, του βιβλίου του Οροσίου "Ιστορία Κατά Των Εθνικών" (Historiae Adversum Paganos) στην οποία έχει εισαχθεί αυθαίρετα ένα πρόσθετο κεφάλαιο σχετικά με τους κατοίκους των Σκανδιναβικών και Βαλτικών χωρών.
6. Οι Παλαιές (Έμμετρες) Έδδες: Η πρώτη (Codex Regius), ανήκει στον 10ο ή 13ο αιώνα και ανακαλύφθηκε το 1643 στην Ισλανδία. Εμπεριέχει 29 μυθολογικά και ηρωϊκά ποιήματα. Η δεύτερη (Arnamagnaean Codex) εμπεριέχει 6 ποιήματα, 5 εκ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν ήδη στην πρώτη. Η Έμμετρη Έδδα χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο τμήματα. Το πρώτο ("Voeluspa" ήτοι "Η Προφητεία Της Συβίλλας") είναι ένα είδος Κοσμογονίας, ενώ το δεύτερο ("Havamal" ήτοι "Λόγοι Του Υψίστου") επικεντρώνεται στους άθλους του Όντιν και των άλλων Θεών.
7. Τα Σκαλδικά Ποιήματα: Αυτά είναι ευλογίες και ελεγείες ποιητών υπέρ συγκεκριμένων επιφανών συγχρόνων τους, προγόνων τους, υπέρ διαφόρων φυλών, Θεών κ.λ.π
8. Η Πεζή Έδδα: Αποτελεί έργο του προικισμένου παγανιστή Ισλανδού Σνόρι Στούρλουσον (1179-1241), πολιτικού ηγέτη, δικαστή και ιστορικού που δολοφονήθηκε στο Ρέϊκχολτ κατ' εντολήν του Νορβηγού βασιλέως Χαακόν.
9. Το Gesta Danorum: Πρόκειται για ένα 16τομο έργο του Νταίην Σάξο Γραμμάτικους γραμμένο στα λατινικά εν έτει 1215, και αποτελεί μιά Ιστορία του έθνους των Δανών από την προϊστορία (επί βασιλείας του μυθικού βασιλέως Νταν) έως τις κατακτήσεις του βασιλέως Κανούτ (1185). Αντίθετα απ'τον Ισλανδό Στούρλουσον, ο χριστιανός συγγραφέας του "Gesta Danorum" παρουσιάζει σε αρκετά σημεία με αρνητικό τρόπο τα προγονικά του "ειθότα", αλλά δεν αποφεύγει ωστόσο να συνεισφέρει ούτως ή άλλως σε μία καλή καταγραφή μίας δισχιλιετούς παραδόσεως που διαφορετικά θα ήταν σήμερα παντελώς άγνωστη σε εμάς.
10. Τα Ισλανδικά Έπη: Πρόκειται για πάνω από επτακόσιες (!) Sagas, χρονολογούμενες από τον 11ο αιώνα και εντεύθεν. Κάποιες από αυτές, οι λεγόμενες Fornalda Sagas ("Έπη της Αρχαιότητος") υμνούν μύθους και ήρωες των Γερμανών και των Βίκινγκς που αφορούν εποχές πολύ προγενέστερες της εγκαταστάσεως των τελευταίων στο νησί. Περίφημη είναι και η λεγόμενη Voelsunga Saga, που αποτελεί την Ισλανδική εκδοχή του γερμανικού "Θρύλου των Νιμπελούγκεν". Άλλες αρκετά σημαντικές Sagas είναι οι Burntnjal Saga (13ος αιώνας), Hrafnkel's Saga (13ος), Laxdaela Saga (13ος), Olaf Tryggvason's Saga (14ος) κ.ά. (Από τα Ισλανδικά Έπη συνέθεσε και ο Άρι Θόργκιλσον στις αρχές του 12ου αιώνος τη "Βίβλο των Ισλανδών", την περίφημη Islendingabok)και τέλος,
11. H Προφορική Παράδοση και η Λαογραφία.
