Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες της Γ' Πανελλαδικής Συνόδου Ιερέων και Ιερειών της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 5 Ιουλίου στον εν Αθήναις Ναό της..
Η Πανελλαδική Σύνοδος ξεκίνησε με Ιεροπραξία, ακολούθησαν εισηγήσεις με θέμα «Ορίζοντας τον Ελληνισμό μέσα από την Ελληνική Εθνική Θρησκεία» και απολογισμοί, μοίρασμα εμπειριών και νέες εποικοδομητικές προτάσεις για περαιτέρω τελειοποίση του πολυετούς αγώνα μας για την πλήρη αποκατάσταση στην σύγχρονη Νεοελλάδα, όλων των διαχρονικών σεβασμάτων του έθνους μας, του έθνους που ανιδιοτελώς δώρισε κάποτε στην ανθρωπότητα την Λογικότητα, την Αρετή, τον Ανθρωπισμό.
Η Έλενα Πετρή, Αρχιέρεια της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας απηύθυνε χαιρετισμό προς τους Ιερείς και Ιέρειες:
«Αγαπητές συνελληνίδες και Αγαπητοί συνέλληνες, είμαστε όλοι εδώ στο σήμερα για να υπερασπιστούμε και να προάγουμε την ελληνική παράδοση στο ανώτατο επίπεδο, το οποίο είναι και αυτό που αιώνια της αξίζει, εκεί που κάποτε έστεκε.
Κύριο αίτημά μας είναι να κάνουμε αισθητή και σεβαστή την Ελληνική Εθνική Θρησκεία στην νεοελληνική κοινωνία και το πράττουμε με μικρές νίκες και κάποια στιγμή στο μέλλον, οι επόμενες γενιές ελπίζουμε ότι θα κερδίσουν και την μάχη.»
Επίσης, στην θεματική εισήγησή της ανέφερε: «Ελληνισμός είναι μία ολότητα, ένα σύνολο πραγμάτων που περιλαμβάνει Αξιακό Σύστημα ως ηθικό κώδικα συμπεριφοράς, ιδιαίτερη Κοσμοαντίληψη και Κοσμοθέαση, Φιλοσοφία, Παράδοση και ιδιαίτερη θρησκεία. Όλα αυτά δημιουργούν έθος, δηλαδή καθημερινή πρακτική στηριγμένη σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Όταν λοιπόν αυτή η καθημερινή πρακτική κληθεί να αυτοοριστεί θέτει όλα τα παραπάνω ως προαπαιτούμενα και κάνει λόγο για έθνος. Το πολιτισμικό παράγωγο του έθνους αποτελεί και εθνισμό του κάθε λαού.
Η Παράδοση ξεκινά ταυτόχρονα με το έθνος και δεν μπορεί να έχει χρονική αφετηρία διαφορετική από αυτό. Επίσης, ένα έθνος δεν ταυτίζεται με το εκάστοτε θρήσκευμα που επικρατεί αλλά με εκείνο που το δημιούργησε.
Η εθνική θρησκεία του αποτελεί την Ταυτότητά του αφού μέσω αυτής επικοινωνεί με τους Θεούς, κατανοεί το θείο, συλλαμβάνει την λογική διατύπωση του κόσμου και την κατεβάζει στο ανθρώπινο επίπεδο για να δημιουργήσει πόλεις, θέσμιση, αξιακό σύστημα/Αρετή, φιλοσοφία κ.ά.
Χωρίς την θρησκεία οι Έλληνες δεν θα είχαν δημιουργήσει το συγκεκριμένο Αξιακό Σύστημα της Αρετής, αφού η Αρετή είναι χαρακτηριστικά και ποιότητες των θεών, οι οποίες είναι προσαρμοσμένες ως ηθικές ποιότητες στο ανθρώπινο επίπεδο για να μπορέσουν οι άνθρωποι να γίνουν αγαθοί μιμούμενοι όσο είναι δυνατόν στα ανθρώπινα μέτρα τους θεούς.
Η θρησκεία είναι αυτή που διαφοροποιεί τον Έλληνα από τον ρωμιό και τον κάνει να αποφασίσει εάν θα σταθεί όρθιος ή θα προσκυνήσει.
Οι εθνάρχες θεοί είναι αυτοί που δημιουργούν τα έθνη, τα εμπνέουν και τα καθοδηγούν. Τα έθνη αντανακλούν/αντικατοπτρίζουν τα χαρακτηριστικά των εθναρχών θεών τους, οι οποίοι τους δίνουν την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία τους μεταβιβάζοντας σε αυτά τις ιδιότητές τους δημιουργώντας ιδιαίτερο συλλογικό τρόπο αντίληψης, εκδήλωσης και συμπεριφοράς.
[..] Ο θάνατος ενός έθνους μοιάζει με τον θάνατο ενός ανθρώπου. Όπως η ζωή εγκαταλείπει τον άνθρωπο όταν η ψυχή του φύγει από το σώμα έτσι και ένα έθνος, θεωρείται νεκρό όταν απαρνηθεί τους θεούς του.
Ο Κώστας Κεχαγιάς, καταστατικό μέλος του ΥΣΕΕ και του Διοικητικού Οργάνου της ΕΕΘ στην εισήγησή του «Ορίζοντας τον Ελληνισμό μέσα από την Ελληνική Εθνική Θρησκεία» τόνισε:
«Πριν μολυνθεί η ανθρωπότητα από τη μονοθεϊστική πανούκλα για να είναι κάποιος Ασσύριος όφειλε να αποτελεί κομμάτι της ασσυριακής θρησκευτικής παράδοσης και να μεταφέρει σε καθημερινό έθος αυτήν ακριβώς την παράδοση που δημιουργεί Έθνος. Για να είναι κάποιος Έλληνας και να ανήκει στο Ελληνικό Έθνος όφειλε να αποτελεί κομμάτι της ελληνικής θρησκευτικής παράδοσης και να μεταφέρει σε καθημερινό έθος αυτή ακριβώς την παράδοση ώστε να την επιμερίζει σε κοινωνική δημιουργία, η οποία μιλώντας για τους Έλληνες, δίνει τραγωδία, ιατρική, θετό δίκαιο, φιλοσοφία, πολιτική θέσμιση, ποίηση, δικαιοσύνη. Με τον ίδιο τρόπο για να ανήκει κάποιος στο Ιουδαϊκό Έθνος όφειλε να αποτελεί κομμάτι της ιουδαϊκής θρησκευτικής παράδοσης και να μεταφέρει σε καθημερινότητα αυτή ακριβώς την παράδοση, ακρωτηριάζοντας τα γεννητικά του όργανα ώστε να ενωθεί με τον γιαχωβά, να αργεί κάθε Σάββατο, ν΄απέχει συγκεκριμένων τροφών και να ακολουθεί την Τορά.
Ο Ελληνισμός απετέλεσε και εξακολουθεί να είναι μια συγκροτημένη ολότητα, με πυρήνα την Εθνική του θρησκεία που δημιούργησε και διατήρησε σε όλη του τη διαχρονία μέχρι σήμερα, με τα δικά του πνευματικά εφόδια. Το κάθε μέλος αυτής της Εθνικής Θρησκείας είναι συνδεδεμένο με την δική του αυθεντική παράδοση και είναι τέτοια διότι δεν έχει επιβληθεί έξωθεν αλλά είναι μια εσωτερική δημιουργία. Αυτό λοιπόν που ορίζεται ως Ελληνικό Έθνος εμψυχώνεται από τη δική του αυθεντική θρησκεία την οποία κατασκεύασε ατενίζοντας τον Κόσμο ως αυτό που αντικειμενικά είναι, ως εύτακτο και κεκοσμημένο σύμπαν.»
Ο Ευάγγελος Μπουγαδάκης, επικεφαλής του ΥΣΕΕ Ρόδου, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η μορφή και το περιεχόμενο του ελληνισμού, και του ελληνικού πολιτισμού, μπορεί να αναλυθεί μέσα μόνο από το γηγενές αξιακό, θρησκευτικό και ιστορικό πρίσμα, και όχι από την όποια ιουδοχριστιανική παράδοση, όλως διόλου ξένη προς εμάς. Ούτως η άλλως η ελληνική εθνική θρησκεία εμφανίζεται στο ρου της ιστορίας ως μια αδιάσπαστη αλυσίδα παραδόσεων και ιερών λόγων, όπου εμπεριέχουν δεκάδες οπτικές και ερμηνείες.
Θεωρώ ότι είναι αποφασιστική σημασίας για μας, να αναδείξουμε την συλλογική θρησκευτική μας κληρονομιά και τα προγονικά μας βιώματα, όπως μας παραδόθηκαν, καταδικάζοντας τις προγονοπληξίες και τους ανούσιούς κομπασμούς του λεγόμενο χώρου. Ως Έλληνες οφείλουμε να είμαστε πολυμαθείς, εφάμιλλοι των προγόνων μας, και αντάξιοι απόγονοι τους. Η σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν είναι απαραίτητη.
Σήμερα ζούμε σε καιρούς κρίσης, πανδημικής, οικονομικής, πολιτιστικής, μια κρίση αμφισβήτησης του συνολικού αξιακού συστήματος του νεοελληνικού κράτους. Οι παραληρηματικές συμπεριφορές του χριστιανικού κλήρου έχουν πολλαπλασιαστεί και η έλλειψη όπιου μέτρου στον λεγόμενο χώρο είναι εμφανής. Κενής δε δόξης ουδέν αθλιώτερον, δηλαδή δεν υπάρχει τίποτα πιο άθλιο από την κενοδοξία, έτσι έγραψε ο ποιητής Μένανδρος. Ο κανόνας επομένως για εμάς πρέπει να είναι η συνεχής προβολή του έργου μας, στις διαιρέσεις και στα μίση απαντούμε με τις κοινότητές μας σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αμερική, απέναντι στον παραλογισμό της αρχαιολατρίας προβάλουμε την ζώσα θρησκευτική μας παράδοση, και στα copyright λέξεων και ονομασιών το μακροετές εκπαιδευτικό μας έργο.
Για εμάς ο Ελληνισμός σημαίνει ορθός λόγος, που δεν εναντιώνετε στην φύση, που φέρνει τον μύθο και την φιλοσοφία στο κατώφλι της πόλεως, λόγος πολύμορφος που οδηγεί μόνο στην Αρετή, στο αξιακό σύστημα των Ελλήνων Εθνικών, στο κληροδότημα του Βλάσση Ρασσιά.»
Ο Ηλίας Τρουλλινός, επικεφαλής του ΥΣΕΕ Κρήτης στην εισήγησή του είπε τα ακόλουθα: «Αν σήμερα αφαιρούσαμε από τα μουσεία ότι έχει να κάνει με την θρησκεία, αγάλματα, σκεύη, αν αφαιρούσαμε ότι οικοδόμημα έχει να κάνει με την θρησκεία μας, ναούς, βωμούς, αν αφαιρούσαμε ότι ήταν θρησκευτικού χαρακτήρα, όπως τους αγώνες, το θέατρο, αν αφαιρούσαμε ότι δημιουργήθηκε στους ναούς, όπως η Ιατρική, αν αφαιρούσαμε από τα κείμενα των φιλοσόφων κάθε τι που έχει να κάνει με προσπάθεια κατανόησης του κόσμου, της ψυχής, των όντων, των ιδεών, αν αφαιρούσαμε ότι έχει δημιουργηθεί και αναφέρεται στους θεούς μέσω της τέχνης, της μουσικής, των ποιητών και όλων των άλλων, αν αφαιρούσαμε από την μυθολογία μας, αν αφαιρούσαμε τον Παρθενώνα αν αφαιρούσαμε και από ότι άλλο που σίγουρα μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή το οτιδήποτε που έχει να κάνει με την θρησκεία μας; Τι θα έμενε που θα είχε το θράσος να μιλήσει και να πει ότι είναι Ελληνισμός; ή που θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι δημιουργήθηκε χωρίς την επιρροή από την δικιά μας εθνική κοσμοαντίληψη, από την δικιά μας Ελληνική Εθνική Θρησκεία;
Αν αφαιρέσεις την ΕΕΘ διαγράφεις τον Ελληνισμό.
Είναι σίγουρο ότι με τέτοιο εθνικό αναλφαβητισμό που υπάρχει σήμερα θα ακουστούν πολλά και διάφορα για αυτό το θέμα. Το τι ορίζει το έθνος μας δηλαδή.
Είναι σίγουρο ότι κάποιοι θα σκεφτούν το Γένος, ότι το dna μπορεί να ορίσει τον Ελληνισμό από μόνο του.
Την εποχή μετά την αυτοκρατορία της Νίκαιας άρχισε να ακούγετε σιγά σιγά η λέξη Γένος. Αυτό ελάφρυνε λίγο τον μεσαίωνα του Βυζαντίου διότι εκεί που ήμασταν μόνο Χριστιανοί μας όριζε ότι πριν ήμασταν και κάτι άλλο. Αυτό γνώριζαν και οι επαναστάτες του 1821. Για το αρχαίο μεγαλείο των προγόνων τους έκαναν την επανάσταση.
Έκανε και μια μεγάλη ζημιά όμως το γένος λόγω της ανυπαρξίας της Ελληνικής παιδείας και του μορφωτικού επιπέδου των ταλαιπωρημένων Ελλήνων διότι δημιούργησε μια άποψη την οποία δυστυχώς υποστηρίζουν πάρα πολλοί σήμερα και με αυτό τον τρόπο βάζουν εμπόδια στο έθνος όσο και αν νομίζουν ότι είναι υπέρ του έθνος πιο φανατικά από οποιονδήποτε άλλον.
Ποια είναι η ζημιά εκτός από τα τεράστια οφέλη που έκανε η αναφορά στο Γένος;
Δημιούργησε αυτή την θεωρία που λέει ότι Ελληνισμός είναι το γένος των Ελλήνων, αν και γενετικά αυτό δεν μπορεί να δοθεί στο 100%. Που μας λέει δηλαδή πως ότι και αν γίνουν, ότι και αν κάνουν στο μέλλον παραμένουν Έλληνες και θα ορίζουν τον Ελληνισμό επειδή έχουν το Γένος και μόνο.
Αυτοί που το υποστηρίζουν αυτό, στην ουσία δέχονται ότι ακόμα και μουσουλμάνοι να γίνουν αργότερα πάλι Έλληνες θα είναι. Μπορεί να βρεθούν πλανεμένοι από ότι ανθελληνικό μπορεί να φανταστεί κανείς αλλά παραμένουν Έλληνες. Γιαυτό και τους απασχολεί μόνο μην λερωθεί το Γένος τους.
Υποστηρίζουν δηλαδή ότι εφόσον μόνο αυτό έχει σημασία κάποια στιγμή θα ξυπνήσει το dna και θα φερθεί Ελληνικά. Δηλαδή εκεί που ο ελληνας θα προσκυνά παντόφλες ή αργότερα μπορεί να σκέφτεται τις παρθένες και τα ρύζια στο παράδεισο, εκεί που θα καταστρέφει ότι ελληνικό υπάρχει, εκεί που θα βρίζει οτιδήποτε Ελληνικό, κάποιο πρωί επειδή υπάρχει το dna θα ξυπνήσει και θα κάνει τι; Αφού για αυτούς και έτσι προσκυνημένοι που είναι, πάλι αντιπροσωπεύουν τον Ελληνισμό εφόσον έχουν το γένος. Άρα να ξυπνήσει να κάνει τι;
Αυτή η θεωρία του γένους μπορεί να σταθεί βέβαια και να διατηρήσει Ελληνισμό μόνο αν υπάρχει μια συγκεκριμένη προϋπόθεση. Να υπάρχουν έστω και ελάχιστα μέλη από το γένος που εκδηλώνουν την εθνική του θρησκεία, που κρατούν ζωντανό τον Ελληνισμό.
Αυτό το γένος δηλαδή των τελευταίων 17 αιώνων σε αυτή τη χώρα και όχι μόνο σε αυτή τη χώρα μπορεί να ονομαστεί Ελληνισμός μόνο διότι υπήρχαν πάντα μέλη του που μετέφεραν και εκδήλωναν Ελληνισμό, την εθνική θρησκεία του και για κανένα άλλο λόγο.»
Η Ελένη Ξάνθη, επικεφαλής του ΥΣΕΕ Θεσσαλονίκης ανέφερε στην εισήγησή της: «Με γνώμονα λοιπόν το ότι ‘’αγαθοί και σπουδαίοι γίνονται οι άνθρωποι δια τριών, έστι δε ταύτα τα τρία φύσις, έθος, λόγος’’ μεγαλούργησε ο Έλληνας άνθρωπος. Αυτή ήταν η πρότασή του στην ανθρωπότητα και αποδείχτηκε διαχρονικά ισχυρή μέχρι τη διάλυσή της από τον χριστιανικό μισανθρωπισμό. Και προόδευε υπό τη σκέπη των Εθναρχών θεών, γνωρίζοντας ότι αυτοί του έδωσαν τα βασικά συστατικά για να εκδηλώσει την ιδιαίτερη φύση και ιδιοσυγκρασία του. Έτσι δεν είχε κανένα λόγο να επιβάλει τους δικούς του θεούς στα άλλα έθνη ή το αντίστροφο και του ήταν σίγουρα αδιανόητο να αποδεχτεί μια οικουμενική θρησκεία ίσα και όμοια για όλους. Όπως δεν είχε και ενδοιασμούς στην αφομοίωση χαρακτηριστικών άλλων θεοτήτων στο πλαίσιο του υγιούς συγκρητισμού.
Ο Ελληνισμός λοιπόν δεν είναι απλώς ένα πολιτισμικό φαινόμενο, μια γεωγραφική ομογένεια ή ένα ιστορικό μόρφωμα με αρχή και τέλος. Είναι το σύνολο των αξιών και των ειωθότων της ζώσας, διαχρονικής και ενεργής Εθνικής μας Παράδοσης και, αν και αυτόχθων, εξελίχθηκε σε πανανθρώπινο και απευθύνεται σε κάθε νοήμονα άνθρωπο που επιλέγει συνειδητά να τον υπηρετήσει. Είναι τρόπος θέασης των πραγμάτων και αντίληψης των θείων που τον κουβαλά ο Έλληνας σε όποια γωνιά του πλανήτη και αν βρίσκεται.» [Διαβάστε ολόκληρη την εισήγηση]
Ο Ευάγγελος Κιούσης, Ιερέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας στην εισήγησή του είπε: «Για τον άνθρωπο του συνεχούς και της αλληλουχίας, αυτόν που δεν διακόπτει και επανά-ιδρύει
κατά το δοκούν την ιστορική πορεία των πραγμάτων, δεν θα χρειάζοταν κάτι άλλο να προσθέσει. Στον άνθρωπο του σήμερα όμως, τον αποκομμένο, τον επί άλλου σκοπού επιμερισμένο και τον τοποθετημένο συμφώνως με τον τρόπο που του κατασκεύασαν την πραγματικότητα που ζει, η επίκληση αυτού, ή ανάλογου επιχειρήματος, δεν αποτελεί παρά μία εξιστόρηση περί ενός κόσμου που ήταν "κάπου, κάπως, κάποτε",και η σύνδεσή του με αυτόν, είναι είτε μηδαμινή, είτε περιορίζεται στα της κρατικής διαχείρησης και κατευθυνόμενης νοοτροπίας.
Οπότε, το ζήτημα που προκύπτει είναι πασιφανές: Τί θα ήταν αυτό, που θα μπορούσε πραγματικά να αποδομήσει τον συμπαγή τοίχο αιώνων;
Η εύκολη απάντηση, θα ήταν η ενημέρωση. Ο δημόσιος λόγος. Αλλά αυτό, από μόνο του, αποδεδειγμένα, δεν είναι αρκετό.
Η σκλήρυνση της καθεστηκηίας νοοτροπίας είναι ισχυρή και τα αυτιά κωφεύουν ακόμη και στο πασιφανές.
Η δημόσια δράση και έκφραση, είναι ένας άλλος τομέας ισχυρής διάδοσης, μα και πάλι λειψός από μόνος του, καθώς οι άνθρωποι του καταναλωτισμού, της ραστώνης, και της ελάχιστης κοινωνικής ευαισθησίας, αν προσέξουν τις δραστηριότητες αυτές, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τις προσθέσουν στις ειδήσεις της ημέρας, στη χειρότερη, θα κατατάξουν αυτές, ως τμήμα των αναρτήσεων στο διαδίκτυο για να γράψουν και μία σοφιστεία ή χυδαιότητα, ή, απλώς να προσπεράσουν.»
Η Αιμιλία Ματθέ, Ιέρεια της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας κατέθεσε τις προτάσεις της και εκφώνησε τον χαιρετισμό του Ευάγγελου Σιβρή, επικεφαλής του ΥΣΕΕ Σερρών.
Ο Τηλέμαχος Κοτρουμπίνας, Ιερέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας στην εισήγησή του είπε: «Ο Ελληνισμός αγαπητοί συνέλληνες, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια που η επικρατούσα χριστιανική αντίληψη θέλει να μας προβάλει με ασάφεια μέσα από τον βυζαντινισμό της, ούτε περιορίζεται στα γεωγραφικά σύνορα ενός κράτους που ονομάζεται απλά.. “ελληνικό”, αλλά είναι το σύνολο της κοσμοαντιλήψεως, του αξιακού συστήματος και της θρησκείας μας από την απαρχή του ελληνικού έθνους στα βάθη των αιώνων και έρχεται μέσα από την παράδοση στο σήμερα, ορθό και σεβαστό.
Τα αδιαπραγμάτευτα βασικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας του Ελληνισμού εδράζονται κατ’ εμέ στην έννοια της ευσέβειας προς τους θεούς και τον Κόσμο, μέσω της γνώσεως του Λόγου και της Αρετής, και για να υπάρξει επανελλήνιση, οφείλουμε ως συνέχεια των παλαιών να διεκδικούμε καθημερινά στην ζωή, την καλύτερη επόμενη έκδοση του εαυτού μας.
H πολιτική Αρετή της οποίας έφορος είναι ο Ζεύς, διαμορφώνει τον Πολιτικό Άνθρωπο και διέπεται από τρία βασικά χαρακτηριστικά την Δικαιοσύνη, την Αιδώ, και την Ευθύνη, η σύλληψη της εν λόγω Αρετής, οφείλεται στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία δηλαδή στον τρόπο που ο Έλληνας αντιλαμβανόταν τους θεούς και τον κόσμο, αντιγράφοντας την συμπαντική αυτή νομοτέλεια κατά τα ανθρώπινα, με αυτό τον τρόπο έφτιαξε την Δημοκρατία.
Συνεπώς Ελληνική Εθνική Θρησκεία και Ελληνισμός είναι δύο ταυτόσιμες έννοιες του ιδίου πράγματος, διέπονται από την ίδια δομή και συγκρότηση και καθορίζουν την εξέλιξη του ελληνικού έθνους. Είναι το ελληνικό <<σκέπτεσται>>και το ελληνικό <<πράττειν>> που γέννησε ο έλληνας για τον Έλληνα, δεν διαχωρίζονται μεταξύ τους και δεν δύναται να επικαλυφθούν από οτιδήποτε απέχει της ελληνικής κοσμοθεάσεως, πόσο μάλλον όταν αυτό που έχει επικρατήσει στον τόπο μας και μας μιλάει για “ελληνορθοδοξίες” και “ ελληνοχριστιανισμούς” πέραν από ξένο για τον πραγματικό ελληνισμό είναι και εχθρικό.»
